Dé grot van Romulus en Remus gevonden?

Er staat helaas nooit een bordje bij een archeologische ontdekking met een uitleg van wat het precies voorstelt, en bij de grot van Romulus en Remus heb je al helemaal een probleem. Want deze ferme jongenstweeling heeft waarschijnlijk niet echt bestaan maar behoort tot het rijk van de Romeinse mythologie, dus ze zullen dan ook geen grot gehad hebben.

Toch is de opwinding in Italië groot.
Wat is er dan wel gevonden?

Eind november liet een team van Italiaanse archeologen onder leiding van professor Giorgio Croci aan de wereld weten dat er op de Palatijn, de heuvel die grenst aan het Forum Romanum, een opzienbarende ontdekking was gedaan.
Bij restauratiewerkzaamheden aan het Paleis van Augustus op de Palatijn werd in een tot die tijd nog niet onderzocht gedeelte op een diepte van 16 meter een grot gevonden.
Het leek niet veilig om te proberen de grot in te gaan, dus met camera's en laser heeft men de ronde grot onderzicht en die bleek niet alleen behoorlijk groot te zijn (met een diameter en een hoogte van ca. 8 meter), maar ook was het plafond prachtig versierd met schelpen, mozaïeken, gekleurde stukjes marmer en in de middelste cirkel een trotse witte adelaar.

Wat het ook was, aan deze versiering is te zien dat het niet zomaar een grot geweest is.
Professor Croci, onmiddellijk enthousiast bijgevallen door de Italiaanse minister van Cultuur Francesco Rutelli, gaat ervan uit dat hiermee de Lupercal is gevonden, de grot waarvan de Romeinen geloofden dat daar Romulus en Remus door de lupa, de wolvin, gezoogd en verzorgd waren, nadat hun moeder Rhea Silviahen in een mandje in de rivier de Tiberte vondeling had gestuurd.
Daarna zouden de jongens zijn opgegroeid tot de stichters van een nieuwe stad, Rome.

Wie een virtueel kijkje wil nemen, kan foto's en plattegronden bekijken of ruim een minuut lang de 'video-endoscopie' meemaken. Voor mensen zal de nieuwe vondst voorlopig nog wel verboden terrein blijven, alleen al vanwege het instortingsgevaar.

De Lupercal, de grot van Romulus en Remus, was in de oudheid voor de Romeinen het centrum van een groot feest op 15 februari, de Lupercalia. Jonge mannen uit adellijke families, Luperci genaamd, renden dan vanaf de Lupercal rond de Palatijn in een, naar men aanneemt, zuiverings- en vruchtbaarheidsritueel.

Op een geitenhuid na, afkomstig van een die dag vers geslachte geit, droegen de jongens geen kleren. Als ze op hun weg een vrouw tegenkwamen, gaven ze haar een klap met een reep vers geitenleer, hetgeen de vruchtbaarheid zou bevorderen.

Dat Augustus zijn paleis (foto rechts) juist boven deze grot liet bouwen, zou dan geen toeval zijn: dit is natuurlijk wel dé plek voor een keizer die zichzelf beschouwde als een grondlegger van een nieuw Rome.

Als Augustus wist van het bestaan van de Lupercal, zal er bij de nog komende graafwerkzaamheden een verbinding gevonden moeten worden tussen de grot en zijn paleis. Daar zal natuurlijk speciaal naar gezocht worden.