|
|
Bijlage
bij The Pacific
'Het was een eer daar te gaan vechten'
Interview
(fragmenten)
De Standaard, zaterdag 06 november 2010
JOE MAZELLO speelt in
The Pacific de marinier
Eugene Sledge.
“Ik wilde mijn grootvader eren.”
Joe Mazello (27) groeide op in de acteurswereld
omdat zijn vader een dansstudio uitbaat in New York. In 1993 speelde hij
de kleine Tim Murphy in Spielbergs Jurassic Park. Maar zijn rol
in The Pacific was de meest veeleisende in zijn jonge carrière.
Zoals de andere acteurs moest hij een tiendaagse militaire training
ondergaan voor het acteren kon beginnen. Tom Hanks wilde zijn team aan
den lijve laten voelen wat het betekende om doorweekt en totaal
miserabel te zijn. 'Je kunt niet doen alsof je uitgeput bent', vond de
regisseur.
Mazello verloor zes kilo en leerde hoe hij allerlei schiettuig moest
afvuren, wat hij nooit eerder deed. 'Het was very tough', zegt
hij. 'Het hielp om fysiek in vorm te zijn. Maar veel dingen kun je nooit
leren. Hoe je iemand moet doden. En hoe diep die soldaten daar in hun
ziel moesten tasten.'
Mazello speelt een marinier die vanwege zijn zwakke gezondheid geen
toestemming kreeg om te gaan vechten en thuis gefrustreerd de
nieuwsberichten volgde. 'Dat je niet kon gaan vechten was voor jonge
mannen in die tijd zowat het ergst denkbare', zegt Mazello. Uiteindelijk
kan zijn personage, Eugene Sledge, toch de boot nemen.
Uw grootvader vocht in de oorlog. Hebt u daarom deze rol aanvaard?
'Absoluut. Ik was heel close met mijn grootvader en toen hij
overleed terwijl we aan het opnemen waren, vond ik nog meer dat ik het
moest doen. Ik zie het als een soort van eerbetoon aan hem en aan al die
soldaten die daar, vaak anoniem, voor de vrijheid van de wereld vochten.
Zo'n serie gaat natuurlijk over een universeel gegeven: een
levensbedreigende situatie waarin je je kameraden nodig hebt. Oorlog is
van alle tijden. Maar door de vele verhalen die mijn grootvader me
vertelde, had ik een duidelijker perspectief.'
Het zesde deel van de serie is gewoon verschrikkelijk. De
verwoestende chaos maakte me misselijk. Hoe hebt u dat ervaren?
'Als acteur weet je niet hoe het er allemaal zal uitzien. Ik weet alleen
dat het rond mij allemaal aan het exploderen was. Maar je volgt een
choreografie, je doet wat je tijdens de repetities leerde en soms ga je
wat improviseren. Inderdaad, die beelden zien er op televisie vreselijk
uit. Maar het wás zo.'
Hebt u het boek van Eugene Sledge gelezen?
'Natuurlijk, dat is het eerste wat ik deed. Ik heb zijn boek zelfs
constant gebruikt. En ik heb met zijn twee zonen gepraat. Ik heb vaak
aan hem gedacht, terwijl we bezig waren.'
Toch zie je een duidelijk evolutie bij de
mariniers: de ogen van die jonge, enthousiaste mannen worden met de week
leger.
'Dat is onze job. Weet je, de eerste scène die ik daar moest spelen, was
bestemd voor het einde van aflevering zeven. Die toont het einde van een
van de langste en wreedste gevechten in de hele serie. Maar ik had op
dat moment nog niets ervaren. Dus acteer je zo goed mogelijk.'
In Europa leeft dat stuk geschiedenis niet erg.
En in de VS?
'Logisch, jullie hebben zoveel verhalen over de oorlog in jullie landen.
Maar in de VS is de strijd in de Stille Oceaan ook niet erg bekend. Men
focust op Pearl Harbour, vandaar springt men naar Hiroshima en daarmee
is de kous af. De meeste mensen weten weinig over de Pacific. Het
grootste probleem is dat de gebeurtenissen daar zo brutaal waren dat de
betrokkenen het naderhand moeilijk vonden om erover te vertellen. Daarom
vind ik dat de serie geslaagd is. Je voelt als kijker tot in het
onaangename hoe rauw het daar was.'
Jos Martens
februari 2011
|