Prostitutie in de Middeleeuwen

In de dorpen was het gebruikelijk dat de jonge vrouwen zich op de lange winteravonden bezig hielden met spinnen. Was er nu een trouwfeest in het verschiet dan repten de ongetrouwde vrouwen zich met spinnewiel onder de arm naar de herberg of het huis van een bekende om daar garen te spinnen voor de kleding van het bruidspaar. Al gauw doken dan de jongemannen op om een praatje te komen maken, muziek te maken en te dansen. De rest laat zich raden. Deze feestjes werden ook wel spinnighen genoemd. Spinster werd een naam voor een ongetrouwde vrouw, maar dan wel in de ongunstige of ondeugende zin.

Bordelen vond je in de middeleeuwen in private huizen, soms zelfs in kloosters, maar vaak in herbergen en badhuizen. Toch vond men deze lucratieve activiteit niet in alle middeleeuwse herbergen. Het protest tegen deze activiteiten is van alle tijden. Het werd gedoogd en vaak zelfs gereglementeerd gedoogd. Verordeningen dat 'meene wijfen' en andere personen van 'lichter fame' en hun 'putiers' (pooiers) verbannen werden of met geldboetes gestraft wisselen af met keuren die bordelen alleen toestonden in bepaalde (achter)buurten omdat ze zich vaak 'int schoonste ende int beste' gedeelte van de stad hadden gevestigd. In sommige gevallen werd iemand die deze beroepsgroep onderdak bood bestraft met een boete die eerder neerkwam op een belasting.

De kerkvader Thomas van Aquino vergeleek prostitutie met een mestvaalt waar een paleis niet buiten kan als men niet wil dat  het hele paleis gaat stinken. Naar goed gebruik mocht er niks en deed men alles wat God verboden had, maar dan wel achter gesloten deuren.

Bron: Openluchtmuseum Eindhoven