home digitale didactiek lesmateriaal ict en geschiedenis artikelen contact


Het Gulden Vlies, fantasie en goudzoekerij


 

 

 

 

http://www.rml2.nl/klassiek/2008EzineKT&KCVj06n02jan09/schaap1.JPG

Wie de Medea van Euripides heeft gelezen of opgevoerd heeft zien worden, weet dat Medea oorspronkelijk een prinses was die woonde in Kolchis (Zuid-Rusland, nu Georgië) en dat zij vanuit haar 'barbaarse' land werd meegenomen naar het 'beschaafde' Griekenland door Jason en zijn Argonauten.
Jason, een Griek, was naar die verre uithoek van de aarde gekomen om er het Gulden Vlies te halen, dat door Medea's vader, de koning van Kolchis, in een donker bos vol griezelige draken en andere enge dingen zuinig werd bewaard: van het Gulden Vlies hing het voortbestaan van Kolchis af, zoals dat van het Britse rijk afhangt van de raven in de Tower Door Medea's toverkunsten kon Jason het Gulden Vlies bemachtigen en er triomfantelijk mee terugkeren naar zijn vaderland. Daar bracht het hem overigens weinig geluk en het liep voor het verliefde tweetal en hun kindertjes allemaal erg slecht af, maar dat Vlies, dat had hij.

 

Nu moet je als lezer altijd kritisch blijven, want zeker in de Griekse mythologie kunnen ze je wel zoveel vertellen. De Griek Jason zeilde dus met zijn Argonauten de halve wereld rond, trotseerde monsters en boze koningen - voor wát precies? Een Gulden Vlies?

Ja, zo lees je dan bij wijze van uitleg: dat is de huid van een heel bijzondere en heel beroemde ram die om een of andere reden een gouden vacht had en daarbij ook kon vliegen, wat handig uitkwam omdat de nimf Nefele haar kinderen Frixos en Helle wilde redden, die anders aan de goden geofferd zouden worden. De kinderen klommen op de ram en vlogen door de lucht ver buiten het bereik van hun achtervolgers, over de Hellespont (waar Helle eraf viel, vandaar de naam: de zee, pontos in het Grieks, van Helle), helemaal naar Kolchis, waar de ram als dank voor bewezen diensten aan Zeus werd geofferd, waarna zijn beroemde gouden vacht werd afgestroopt en opgehangen in een heilig woud.

http://www.rml2.nl/klassiek/2008EzineKT&KCVj06n02jan09/Phrixos_Helle.jpg

 

Goed, deze ram had dus een vacht van goud, maar waarom, hoezo, waarom een ram en geen adelaar, waarom geen vogel als je een dier zoekt dat kan vliegen? En als je geen dier zoekt dat kan vliegen, gewoon omdat je het verhaal verrassend wilt maken, waarom dan een schaap en geen leeuw of paard? En waarom is die huid dan per se van goud, niet van zilver of gewoon van mooie witte wol met diamantjes?

Geen zaken waarover de redactie zich nu dagelijks erg druk maakte, totdat een van ons afgelopen zomer in Dublin een tentoonstelling over goudzoeken in Ierland bezocht. Kort voor vertrek had in de krant iets gestaan over een opzienbarende goudvondst in Ierland. En als het dan toch niet droog wil worden in Ierland, dan is een bezoek aan het National Museum (Archaeology) een prettige manier om iets van het land te zien zonder nat te worden.

Binnen loop je meteen in de centrale hal de tentoonstelling Ôr - Ireland's Gold in, en wat ligt daar op te vallen in een grote vitrine: schapenhuiden, met tussen de haren verstopt gouden armbanden, halskettingen en andere gouden voorwerpen. Een bord ernaast in Gaelic probeert uit te leggen wat dat schaap doet tussen het goud.

http://www.rml2.nl/klassiek/2008EzineKT&KCVj06n02jan09/schaap2.JPG

 

http://www.rml2.nl/klassiek/2008EzineKT&KCVj06n02jan09/Jason_tekst_Gaelic.JPG

In de voor uw redactie niet leesbare tekst valt wel het woord 'Jason' op. Zou dat onze Jason zijn? Een combinatie die eigenlijk niet toevallig kan zijn: schapenhuid, goud, Jason, Gulden Vlies... daar moeten we het onze van hebben!

Een geraadpleegde suppoost helpt ons verder. In Ierland wordt sinds 1795 goud gevonden in de GoldMines River in County Wicklow Binnen een jaar of zeventig werd er zo'n 300 kilo goud gevonden in stukjes van soms bijna een kilo zwaar.

 

Het goud werd gedolven met een techniek die 'panning' heet: om vast te stellen of ergens goud aanwezig is, scheidt men met behulp van een plastic of metalen pan of schaal het goud van andere zaken als zand en gruis door er water bij te gieten. Goud heeft een grotere dichtheid dan zand of modderdeeltjes en terwijl het zand over de rand van de pan stroomt, blijven de gouddeeltjes op de bodem van de pan liggen.

Als er zodoende is vastgesteld dat er goud aanwezig is, komen er andere technieken om de hoek kijken, waarmee je sneller meer goud kunt scheiden van de rest, want met die pan schiet je niet erg op natuurlijk. Puur goud vind je trouwens nooit in de natuur: het gaat altijd om een mengsel met verschillende metalen, zoals zilver, koper, tin en ijzer. Het goud van Wicklow bevatte met zo'n 85% goud en 6% zilver relatief veel kostbaar spul.

Een voorloper van de techniek van het 'pannen' is, zo geloven althans de mensen van het National Museum in Dublin, het zeven van gouddeeltjes uit modder met een schapenhuid. En dat zou dan de oorsprong kunnen zijn van de mythe van het Gulden Vlies.

http://www.rml2.nl/klassiek/2008EzineKT&KCVj06n02jan09/goudpannen.jpg

 

Fantaseert de redactie? Maken we van een oude mythe weer een nieuwe? Laten we onze oren teveel hangen naar een vriendelijke suppoost in een Iers museum en hebben we geen respect voor de zuivere fantasie van de antieke verhalenverzinners?
Als dat zo is, dan vinden wij een bondgenoot van naam en faam in professor Othar Lordkipanidze van de Georgische Academie van Wetenschappen. Deze wetenschapper zegt er het volgende over in het artikel Gold in Mythology:

In the 19th century gold was being taken by skins from the Rioni and Tskhemnis-tsgadi rivers. And a report for the Georgian Academy of Sciences in 1946 said geologists were finding 5.3 grams of gold per one tonne of sand in the rivers. The description of recovery could have been written three thousand years ago. Gold is obtained by means of sheepskins. A sheepskin, stretched over a board or flattened in some way, was placed in the river, fixing it so as not to be carried away by the stream, with the fleece on the upper side. The soaked fleece trapped the gold particles. After some time the skin was withdrawn and spread on the ground to dry; the dried skin was beaten to shake out the grains of gold."The technique that gave birth to the myth of the Golden Fleece has survived at least three thousand years unchanged. Jason and his Argonauts were ancient gold prospectors.


http://www.rml2.nl/klassiek/2008EzineKT&KCVj06n02jan09/gulden%20vlies.jpg

In bovenstaand artikel over het Gulden Vlies werd een (naar de mening van de redactie) waterdicht verband gelegd tussen de mythe van Jason en Medea enerzijds, en het gebruik van schapenvachten om stofgoud uit een rivier te vissen anderzijds.

Van de kant van classici kwam daarop meteen al kritiek. "Leuk verzonnen maar veel te omslachtig", "je bederft het hele verhaal" en "het was geen schaap maar een ram" waren enkele van de reacties. Niet voldoende voor een eigenwijze classica om haar mening te herzien, dat zal de lezer met ons eens zijn.

Waar we echter misschien wel het hoofd nederig voor moeten buigen, is de bijdrage hieronder, afkomstig van de administrateur van het Montessori Lyceum Rotterdam, tevens al jarenlang onbezoldigd medewerker van
Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, Joep Kitslaar. Van september tot juli verzorgt Joep voor groepen rondleidingen door de diergaarde 'achter de schermen' en dat maakt van hem een deskundige om rekening mee te houden.
Niks geen schaap, zegt Joep: het was een
takin!

Gulden Vlies

Even was het stil en toen zagen wij ze: tussen de rotsen aan de overkant van het keteldal bewogen zich twee grote gele dieren. Ik geloof dat hun kleur ons wel het meest verraste. Het was de wedergeboorte van het Gulden Vlies.
Zo deed H.S. Wallace de wereld kond van de observatie van de dieren met het Gulden Vlies in het Tsing-ling-shab-gebergte. (Grzimek, Het leven der dieren. Encyclopedie van het dierenrijk. Zoogdieren 4)

Takins zijn dieren die conform de legende een unieke ontstaansgeschiedenis hebben. Toen de grote heilige Lama Durkpa Kunley in de 15e eeuw Bhutan bezocht, werd hij ontvangen en begeleid door een grote menigte toegewijden. De Lama verzocht om een koe en een geit als lunch. Hij at al het vlees van deze twee dieren en liet alleen een boertje en de beenderen over. Hij nam vervolgens de schedel van de geit en stak hem bovenop de beenderen van de koe. Met een knip van zijn vingers, beval hij het vreemde dier op te staan en te grazen op de berghellingen. (http://en.wikipedia.org/wiki/Takin)

De goede lezer van deze nieuwsbrief begrijpt het al. Schrijver dezes is niet zo overtuigd van de verklaring van de herkomst van het Gulden Vlies uit de vorige Nieuwsbrief. Daar werd gesteld dat het Gulden Vlies een schapenvacht was die door het gebruik in de goudwinning goudkleurig geworden is. Echter als je de Griekse mythen leest is het Gulden Vlies een bezit waar grote krachten aan toegedicht werden. Het is duidelijk dat dat geen schaapsvacht uit de goudwinning geweest kan zijn. Deze vachten waren beslist niet zo zeldzaam dat men kon spreken over hét Gulden Vlies met al zijn kracht. Het echte Gulden Vlies moet veel zeldzamer geweest zijn.

Het is duidelijk dat de goudkleurige pels van een dier meer kans maakt. Een pels die zo zeldzaam is omdat hij Griekenland toentertijd alleen kon bereiken dankzij de karavanen vanuit China. Een dier dat in het toenmalige net als in het huidige China zelf zeldzaam is omdat het op de berghellingen van de Himalaya leeft.

Het dier dat een geitenkop en een koeienlichaam heeft, heet Takin. Het komt in meerdere ondersoorten voor. (Grzimek praat over drie, Wikipedia zegt vier en Diergaarde Blijdorp zegt dat het er vijf zijn). Met name een van de soorten wordt de Gouden Takin genoemd (Budorcas taxicolor bedfordi, de Shanxi of Gouden Takin). De Diergaarde Blijdorp heeft een paar jaar een paartje van een van de andere ondersoorten gehad. Nu heeft het nog slechts de laatste zoon van het paartje. Hij staat in het dierenverblijf op de hoek van de Van Aerssenlaan en Stadhoudersweg.

Joep Kitslaar

 

   

Copyright © 2008 Anneke Koorevaar