Die Weisse Rose
Bronnen
Bron A
Bron B
Bron C
Bron D
Bron E
Bron F
Bron G
Bron H
Bron I
BRON A
Aantal werklozen in Duitsland 1929-1939
Zie ook
Arbeitslose 1921-1939
BRON B
Zetelverdeling na de verkiezingen voor het Duitse
parlement 1924 - 1933
SPD Sociaal-Democratische partij van Duitsland
ZP/BVP Centrumpartij/Beierse Volkspartij
DDP Duitse Democratische partij
DVP Duitse Volkspartij
DNVP Duits-Nationale Volkspartij
KPD Communistische Partij van Duitsland
NSDAP Nationaal-Socialistische Duitse Arbeiders Partij
Zie ook
http://www.gonschior.de/weimar/Deutschland/index.htm
voor meer informatie over verkiezingen in Duitsland ten
tijde van de republiek van Weimar. Klik op Deutsches
Reich en Reichstag.
BRON C
Een Duits verkiezingsaffiche Een verkiezingsaffiche uit
1932
'Hitler, onze laatste hoop.'
BRON D
Een Duits verkiezingsaffiche uit juli 1932.
Auf einem weiten Frühlingsspaziergang hatte sich dieses Gespräch zwischen dem
Vater und uns entsponnen. Und wir hatten uns wieder einmal alle Fragen und Zweifel gründlich vom Herzen geredet . »Ich möchte nur, dass ihr gerad und frei
durchs Leben geht, wenn es auch schwer ist’, hatte der Vater noch gesagt. 
Ik beloof alles en hou me er totaal niet aan.'
'Die mag niet regeren, stem op de Sociaal-Democraten,
lijst 1.'
BRON E
Massa-regie
Nieuwe rijksdagverkiezingen. Weer vliegt Hitler
Duitsland af. De intelligente Goebbels voert een
geraffineerde massa-regie: "De reusachtige sporthal is
tot de laatste staanplaats bezet. Opzwepende marsritmen
hameren op de massa. Overal spandoeken met rode leuzen:
'Deutschland erwache!' Tussen de hakenkruisvlaggen
achter het podium een benauwend groot portret van
Hitler. Het middenpad van de hal is afgezet door de SA.
Plotseling breekt de marsmuziek af. De stilte brengt de
massa in een enerverende spanning. Gerucht voor in de
hal, geëlektriseerd springen de duizenden op, rekken de
halzen. Vaandels en standaards, bronzen adelaars in
eikenloof. De muziek zet weer in. Dreunend marcheert de
'Fahnen-companie' de zaal binnen. De ritus is 100 maal
gerepeteerd, altijd heeft zij hetzelfde
massa-psychologische effect.
De muziek zwijgt weer. Zacht gefluister in de mensenzee,
de zenuwen zijn tot het uiterste gespannen. De enkeling
is tot atoom van de massa geworden. Een vonk is genoeg.
Schetterende fanfaren zetten de Badenweiler-mars in. De
menigte haalt diep adem, een schreeuw uit 10.000 monden:
"Heil Hitler!" De mannen heffen de armen, meisjes en
vrouwen snikken, krijsen, klimmen op stoelen, Heil
Hitler.
Daar komt Rijksleider-SS Himmler met zijn wezenloos
gezicht, dr. Ley met zijn dronke-
mansbakkes, de dikke Goering, de hogere SA-leiders in de
flonkering van uniformen en
ridderorden. En daartussen de Führer in een gewoon
colbertje. Hij is de man uit het volk."
Door het golvend gejuich loopt Hitler naar het podium.
Een partijleider leidt hem in. Eerst wat gemoedelijke
opmerkingen in het algemeen, dan sarcastische
toespelingen op het internationale kapitaal en
plotseling de vraag 'Wat is aansprakelijk voor de schuld
van onze ellende?'
Spreekkoor: - "Het systeem." (Van de democratische
republiek.)
"Wie staan achter het systeem?"
- "De Joden!"
"Wat is Adolf Hitler voor ons?"
- "Een geloof!"
"Wat nog meer?"
- "Een laatste hoop!"
"En wat verder?"
- "Onze leider!"
Bazuingeschetter, stormen van gejuich.
Hitler spreekt het liefst in de na-avond. Tussen negen
en tien, is gebleken, zijn de mensen het meest voor de
suggestie van het woord ontvankelijk. Hij staat op. Een
armgebaar en ieder zwijgt. De stem rauw, maar
indringend:
"Volksgenoten. Mijn wil dat moet u aller belijdenis
zijn. Mij geloof is mij - evenals u - alles op deze
wereld. Het hoogste echter dat mij God op deze wereld
gegeven heeft dat is mijn volk. Daarin rust mijn geloof.
Dat dien ik met mijn wil en voor het volk geef ik mijn
leven."
Hitler kent alle wegen der volksmisleiding: de steeds
weer herhaalde, pathetisch klinkende zinnen, nauwelijks
iets nieuws, iets grijpbaars, alleen de magische werking
van het rollende woord. Deze mensen zijn bereid blind
geleid te worden, tegen iedereen en tegen alles.
BRON F
Achter de façade
Een Amerikaans journalist keek achter de façade: "Ik had
de opdracht gekregen Hitlers propagandacampagne in het
Rijnland te verslaan en dus volgde ik hem, samen met 50
à 60 andere buitenlandse correspondenten. Op een avond
kwamen wij om half zeven 's avonds in Bonn aan. De
Führer en zijn gevolg gingen naar een hotel om te
dineren.
Ik ging naar de zaal waar hij die avond spreken zou. De
zaal was tjokvol. Een orkest op podium speelde Der gute
Kamerad en Heil dir im Siegerkranz en andere vaderlandse
liederen. Nadat ik ongeveer drie kwartier gewacht had,
beklom een kaalhoofdige nazi het spreekgestoelte en
kondigde aan dat de Führer was opgehouden door een
onweersbui die zich boven de Rijn ontlastte. Hij vroeg
het publiek nog een beetje geduld te hebben en het
orkest begon onder algemeen enthousiasme Die Wacht am
Rhein te spelen.
Toen nog een half uur voorbij was gegaan en de Führer
nog niet verschenen, beklom dezelfde nazi het podium
weer en schreeuwde dat, hoewel het onweer nog erger was
geworden, Hitler juist vanuit een dorpje aan de Rijn
opgebeld had dat hij binnen een half uur aanwezig zou
zijn. "Hij komt," schreeuwde de aankondiger, "door de
storm. Nooit stelt hij ons teleur." Weer speelde het
orkest van de trouwe wapenbroeder en de mensen stonden
op.
Toen er zo eindelijk een stemming van koortsachtige
verwachting gewekt was, kwam, gehuld in bruine regenjas,
de Führer, die al die tijd aan de overkant van de straat
met zijn vrienden had zitten praten, binnen. Van top tot
teen met water bespat. De menigte raakte door het dolle
heen en 'besiegheilde' de stramme Führer wel vijf
minuten lang. Een man van middelbare leeftijd op de
eerste rij, dicht bij de perstafel, wreef de tranen uit
zijn ogen en zei mij: "Alles tut er für das deutsche
Volk."
BRON G
De greep op de jeugd
In een rede, gehouden in 1938, sprak Hitler over de
greep van het nationaal-socialisme op de Duitse jeugd.
'Deze jeugd, die leert immers niet anders dan Duits
denken, Duits handelen en als deze knapen als
tienjarigen in onze organisatie komen en daar vaak pas
voor het eerst een frisse neus halen, dan gaan ze vier
jaar later van het Jungvolk naar de Hitlerjugend over en
daar houden we ze weer vier jaar. En dan geven we ze
zeker niet terug in handen van onze oude klassen- en
standenouders (gelach), maar nemen ze direct in de
partij op, in het 'Arbeitsfront', de SA of de SS, het
NSKK enzovoort. En als ze daar twee jaar, of anderhalf
jaar zijn en nog geen complete nationaal-socialisten
zijn geworden (gelach), dan gaan ze in de arbeidsdienst
en worden daar weer zes of zeven maanden geslepen, alles
met één symbool, de Duitse spade. En wat er dan na zes
of zeven maanden nog van klassebewustzijn of standenwaan
over mocht zijn, dat wordt door de Wehrmacht twee jaar
lang voor verdere behandeling overgenomen (bijval) en
als ze na twee, drie of vier jaar terugkeren, nemen we
ze direct weer in de SA, de SS enzovoort. Ze komen hun
hele leven niet meer vrij.'
BRON H
In einer Zeit grosser Not’, so erklärte uns der Vater, ‘kommt allerlei
nach oben. Schaut, welche Zeiten wir durchzustehen hatten: zuerst den Krieg,
dann die Schwierigkeiten der Nachkriegszeit , Inflation und grosse Armut. Darauf
Arbeitslosigkeit. Wenn dem Menschen erst die die nackte Existenz untergraben ist und
er die Zukunft nur noch wie eine graue, undurchdringliche Wand sieht - dann hört
er auf Versprechungen und Verlockungen, ohne zu fragen, wer sie macht.’ ‘Aber
Hitler hat ja sein Versprechen, die Arbeitslosigkeit zu beseitigen, gehalten!’
‘Das bestreitet auch niemand. Aber fragt nicht, wie! Die Die Kriegsindustrie hat er angekurbelt , Kasernen werden gebaut ... Wisst ihr, wo das endet? . . . Er hätte
es selbst auf dem Wege über die Friedensindustrie schaffen können, die
Arbeitslosigkeit zu beseitigen -in der Diktatur ist das leicht genug zu
erreichen. Aber wir sind doch kein Vieh , das mit einer vollen Futterkrippe
allein zufrieden ist. Die materielle Sicherheit allein wird nie genügen, uns
glücklich zu machen. Wir sind doch Menschen, die ihre freie Meinung, lhren
eigenen Glauben haben. Eine Regierung, die an diese Dinge rührt, hat keinen Funken Ehrfurcht mehr vor dem Menschen. Das aber ist das erste, was wir von ihr
verlangen müssen.’
De leden van 'Die Weisse Rose' verspreidden regelmatig pamfletten. Dit is het laatste.
Kommilitonen ! Kommilitoninnen!
Erschüttert steht unser Volk vor dem Untergang der Männer von Stalingrad.
Dreihundertdreissigtausend deutsche Männer hat die geniale Strategie des
Weltkriegsgefreiten sinn- und verantwortungslos in Tod und Verderben gehetzt.
Führer, wir danken dir!
Es gärt im deutschen Volk: Wollen wir weiter einem Dilettanten das Schicksal
unserer Armeen anvertrauen? Wollen wir den niedrigsten Machtinstinkten einer
Parteiclique den Rest unserer deutschen Jugend opfern? Nimmermehr! Der Tag der
Abrechnung ist gekommen, der Abrechnung der deutschen Jugend mit der verabscheuungswürdigsten Tyrannis , die unser Volk je erduldet hat. Im Namen des
ganzen deutschen Volkes fordern wir vom Staat Adolf Hitlers die persönliche
Freiheit, das kostbarste Gut der Deutschen zurück, um das er uns in der erbärmlichsten Weise betrogen.
Freiheit und Ehre!
Zehn lange jahre haben Hitler und seine Genossen die beiden herrlichen deutschen
Worte bis zum Ekel ausgequetscht, abgedroschen, verdreht, wie es nur Dilettanten vermögen, die die höchsten Werte einer Nation vor die Säue werfen. Was ihnen
Freiheit und Ehre gilt, das haben sie in zehnjahren der Zerstörung aller
materiellen und geistigen Freiheit, aller sittlichen Substanz im deutschen Volk
genugsam gezeigt. Auch dem dümmsten Deutschen hat das furchtbare Blutbad die
Augen geöffnet, das sie im Namen von Freiheit und Ehre der deutschen Nation in
ganz Europa angerichtet haben und täglich neu anrichten. Der deutsche Name
bleibt für immer geschändet, wenn nicht die deutsche Jugend endlich aufsteht,
rächt und sühnt zugleich, ihre Peiniger zerschmettert und ein neues geistiges
Europa aufrichtet. Studentinnen! Studenten! Auf uns sieht das deutsche Volk!...
Unser Volk steht im Aufbruch gegen die Verknechtung Europas durch den
Nationalsozialismus, im neuen gläubigen Durchbruch von Freiheit und Ehre.
Die Weisse Rose
Sophie Scholl
Hans Scholl
Copyright: Albert van der Kaap, 2010