In de Middeleeuwen werden boeken met de hand geschreven. Dit gebeurde veelal door monniken. De beginletters versierden zij mooi met een rode verfstof ‘minimum’. Zo ontstond de naam miniatuur. Die versieringen groeiden uit tot kleine schilderijtjes. Later werd het hele handschrift miniatuur genoemd.

In de Middeleeuwen was het de gewoonste zaak van de wereld om iedere dag op vaste tijden te bidden(de zogenaamde getijden). Bij dat bidden gebruikten mensen vaak een boek, het getijdenboek. Zo’n getijdenboek is een boek vol gebeden en bijbellezingen, bedoeld om door leken (niet-geestelijken) gebruikt te worden op min of meer vaste momenten (Getijden of Horae)* van de dag. Op die manier imiteerden de leken de geestelijkheid (in de kloosters) die dagelijks op acht momenten hun gebeden zeiden, gebeden die het ritme van het leven in een klooster bepaalden.

Een mooi voorbeeld van zo’n getijdenboek is Les très riches heures du Duc de Berry, gemaakt tussen 1412 en 1416 door de Nijmeegse gebroeders Van Limburg. Dit boek bevat onder andere twaalf mooie miniaturen die scènes uit de Middeleeuwen evoceren. Ideaal voor een verkennend onderzoek van het dagelijkse leven.