|
Histoforum |
||||
| Mongoolse horden? |
laatste wijziging: 06-11-2011 |
|||
|
Mongoolse
horden? Eigentijdse bronnen verhalen vol ontzetting over de
gruweldaden van de Tartaarse horden. (Tartaars
is een verbastering van Tataren, een van de Turkse bondgenoten van de
Mongolen, naar analogie met Tartaros, een rivier van de Griekse
onderwereld.) De beschrijving stoelt op het massale en schijnbare
wanordelijke van de Mongoolse aanvallen. Schijnbaar, want Djenghis Khan smeedde zijn ruiters
tot een streng gedisciplineerde vechtmachine, de meest moderne en
professionele cavalerie van zijn tijd. Getraind in superieure
strategische manoeuvres, meesterwerken van originaliteit en durf vond
zij nergens ter wereld haar gelijke. Dit wordt in de BBC-documentaire
geleidelijk aangebracht, doordat je de toepassingen van de strategie bij
veldslagen in Mongolië en China ziet. Alle mannen ouder dan veertien jaar konden
gemobiliseerd worden voor legerdienst. Zij moesten vier of vijf
reservepaarden meenemen en naar hun eenheid reizen. Net zoals
eertijds bij de Romeinen was de
ordoe (het legerkamp) opgesteld volgens vaste regels. Zo wisten
nieuwkomers precies waar ze elk onderdeel konden vinden. De uitrusting woog veel minder dan die van westerse
ridders. Op zijn lichaam droeg de krijger een zijden hemd, overgenomen
van de Chinezen. Een pijl kon de wapenrusting doorboren, maar
waarschijnlijk niet het dichtgeweven hemd. Meestal werd de zijde door de
pijlpunt meegetrokken tot in de wond, zonder te scheuren. De zijde
vergemakkelijkte het verwijderen zonder de wond te verergeren. (Zie je
gebeuren in de documentaire) Over het zijden hemd droeg de soldaat een tuniek.
Bij de zware cavalerie kwam daar bovenop een maliënkolder en een kuras
van met leer bedekte ijzeren platen. Iedere soldaat droeg een met leer
bedekt rieten schild en een helm van leer of ijzer. Hij was bewapend met
twee samengestelde bogen -de gevreesde Mongoolse ruiterboog- en een
grote koker met niet minder dan zestig pijlen. Die boog, vervaardigd uit
hout en yakhoorn, had een (hedendaags uitgetest) bereik van De lichte cavalerie droeg een klein zwaard en twee
of drie speren, terwijl de zware brigade over een kromzwaard, een
strijdbijl of knots en een vier meter lange lans beschikte. De zadeltas
was meestal gemaakt van een koeienmaag. Die was waterdicht en
opblaasbaar, tevens een handige drijver bij het oversteken van rivieren. Een ontmoeting met een vijandelijke legermacht was
zelden een verrassing. Verkenners stonden in verbinding met de
hoofdmacht, via een systeem van vlaggen en koeriers. De geliefkoosde tactiek van de lichtbewapende
voorhoede was de geveinsde vlucht om de vijand mee te lokken naar de
hoofdmacht, die vaak verborgen in hinderlaag wachtte. Zowel bij de
aanval als bij de schijnbaar wanordelijke aftocht vuurden zij een
dodelijke regen pijlen af op de vijand. Westerse commandanten konden de aanblik van vluchtende
Mongolen niet weerstaan. Tegen de tijd dat de vijand de afgesproken
plaats bereikte, waren zijn gelederen al erg verspreid geraakt en
vormden ze een makkelijk doelwit. Vanaf De Mongolen demonstreerden een griezelig talent om
de uitvindingen van de onderworpen volkeren in verbluffend tempo over te
nemen, zeker als het over wapentuig ging. Zo vergezelden ballista’s en
katapulten met hun Chinese en Perzische technici de grootscheepse
invasiemacht naar Polen. Tijdens de veldtochten in China en Chwarezm waren de
Mongolen ware experts geworden op het gebied van belegeringstactieken en
artillerie. Uit China hadden zij belegeringswapens overgenomen en
aangepast aan gebruik op het slagveld. Zo was er een lichte katapult,
die een projectiel met een gewicht van een kilo weg kon slingeren over
honderd meter en een zwaarder exemplaar dat hetzelfde deed met een
projectiel van elf kilo over Misschien wel de belangrijkste uitvinding namen de
Mongolen over uit China. Daar was namelijk springstof ontwikkeld,
waarmee de Mongolen waarschijnlijk voor het eerst in aanraking kwamen
tijdens de oorlogen tegen de Tsjin. Explosieven werden op twee manieren
gebruikt. Enerzijds konden massa’s raketten afgevuurd op de vijand. Die
veroorzaakten weinig schade, maar veel paniek, zeker bij tegenstanders
die nog nooit iets dergelijks hadden gezien. Anderzijds werden er
granaten - vaten van klei vol springstof - met de hand of met katapulten
weggeslingerd. Een bombardement van stenen, brandende teer,
granaten en vuurbommen op de vijandelijke linies werd gevolgd door een
aanval van bereden boogschutters. Het schouwspel van het Mongoolse leger in opmars
moet ontzagwekkend zijn geweest. Elke
tümen (een divisie van ruwweg
10.000 man) kon volledig zelfstandig opereren. Zij beschikte over extra
wapens en uitrustingen. Deze voorraden werden op lastpaarden achter de
soldaten aangevoerd. Ver weg in de achterhoede tussen de artillerie en
reservetroepen, bevond zich de karavaan die het grootste deel van de
bagage vervoerde op enorme aantallen kamelen en wagens. Sommige wagens
waren beladen met voorraden en uitrustingen, maar vele droegen ook
mobiele yoertes (ronde vilten
tenten).
november 2011
|
||||
Met onderstaande zoekmachine kunt u zowel zoeken op het www als binnen deze site en Histoforum
|
||||