De Klaploper

In 2008 schreef hij al “De loper”. Staan nog op zijn programma : “De Zandloper”, “De Leegloper” (over zijn mislukkingen) en “De Doodloper”, dat na zijn dood zal verschijnen. De toon is dus gezet.

“De Klaploper” draagt hij op aan alle lopers en loopsters die hem tijdens joggings omringen en met wie hij zich verbonden voelt.

De aanleiding tot dit schrijven is een blessure, een zenuwbeklemming, die nu eens niet het gevolg is van overdreven lopen, maar van zijn zithouding achter de pc of op de schoot met zijn gitaar. Die verlamming van de kuitzenuw veroorzaakte een klapvoet of “lamme voet” of “hanetred”, die erg traag geneest.

Met de nodige zelfspot, ook in zijn verzen (“waar platvoet gaat, moet klapvoet mee), beschrijft hij de uiterst vervelende en irriterende ongemakken van een poot, die hem verhindert te lopen. En ook die van zijn platvoet, die zorgt dat iedereen hem hoort aankomen tijdens het lopen.

Hij vertelt ook over Foekje Dillema(1926-2007), die destijds door het overbekende en alom gevierde echtpaar Blankers-Koen het leven onmogelijk werd gemaakt en in de vergeethoek werd geduwd. Het klopt dat Fanny Blankers-Koen niet tegen Dillema wou lopen op de 200m, maar het grote probleem was de geslachtstest, op basis waarvan Dillema in 1950 geschorst werd.

De bundel bestaat uit 32 korte verhaaltjes, die allemaal wel iets te maken hebben met lopen en gekenmerkt worden door een rijke inspiratie, veel taalgevoel en een eindeloze woordenschat. Zijn advies om je loopkleding en loopschoenen te kopen bij de discounters Action-Aldi-Lidl, raad ik (uit eigen ervaring) iedereen ten zeerste af.

Het boekje is geschikt voor lopers, maar dan als amusement en als hulpmiddel tot zelfrelativering. En voor niet-lopers, omwille van het leuke, pittige en verrassende woordgebruik.

Jef Abbeel, augustus 2013.