Kuisheidsgordels en hangsloten

Nochtans, een mythe is het. Voor de onwetende lezer: een kuisheidsgordel is uit ijzer vervaardigd en zou gediend hebben om geslachtsgemeenschap onmogelijk te maken tijdens de langdurige afwezigheid van de echtgenoot. Hij zou urineren e.d. toegelaten hebben en voor de rest afgesloten zijn met een hangslot (waarvan de ridder uiteraard de sleutel meenam).

De kruisridders martelden hun eega’s niet met dergelijk foltertuig. Bovendien, zegt het gezond verstand dat bij het dragen van zo'n ding het ijzer snel gaat roesten en dus al gauw de infecties om de hoek komen kijken. Alsof de vrouwensterfte, vooral in het kraambed, nog niet voldoende angstwekkend hoog was.

De eerste verhalen en tekeningen dateren pas uit de 15de eeuw. Het lijkt een obsessie uit de renaissance, niet uit de ‘donkere middeleeuwen’.

De twee befaamde kuisheidsgordels uit het Parijse Clunymuseum bleken vervalsingen uit de 19de eeuw en die in het Brits Museum (uit 1840) is om dezelfde reden uit het museum verwijderd.



Kuisheidsgordels bestaan tegenwoordig wel. Je kan ze vinden in zeer gespecialiseerde … seksshops. Zelfs in zeer kostbare uitvoering. Of meer democratisch: in leer of plastic.

In september 2010 zwengelde een Britse modeontwerpster de mythe nog eens extra aan door zijn model zo te laten paraderen: alleen gekleed in hoge hakken, kuisheidsgordel en kettingen met sleutels als bh. De foto verscheen helaas in alle kranten en op krantenwebsites.

Jos Martens, juni 2013