Het verdrag van Versailles

Niet geheel bij toeval was ik aan het grasduinen in lesmateriaal voor het vak geschiedenis op internet. Ik maakte een vrij willekeurige selectie uit het aangeboden materiaal en stuitte op lesmateriaal over de Eerste Wereldoorlog. Het materiaal had een opschrift dat mij elke lust tot verder lezen ontnam: De Tweede Wereldoorlog is te zien als een logisch vervolg op de Eerste Wereldoorlog.

http://themas.studiogeschiedenis.nl/view?repo=studiovo&comp=gs-hv-thema-tijdvak9&subcomp=gs-hv-thema-tijdvak9-B1

Sinds 1989 voerde Vargas Llosa de vrijheidsbeweging Movimiento Libertad aan en deed hij in de coalitie Democratisch Front (Fredemo) mee aan de gemeentelijke verkiezingen van 1989. In 1990 was hij als aanvoerder van deze alliantie kandidaat bij de presidentsverkiezingen in Peru met een sterk liberaal programma.

In De droom van de Ieraar' laat Vargas Llosa de hoofdpersoon Roger Casement denken: "De geschiedenis, zoals die door historici wordt onderschreven en die op school wordt onderwezen, is een min of meer idyllische, rationele, samenhangende samenvatting van wat in de rauwe, harde werkelijkheid een chaotische, willekeurige mengeling was geweest van plannen, toevalligheden, intriges, onvoorziene gebeurtenissen, coïncodenties en diverse belangen die allengs veranderingem, verstoringen, vooruitgang en achteruitgang hadden hadden veroorzaakt , altijd onverwacht en verassend wat betreft scènes die de hoofdrolspelers hadden voorzien of beleefd.

Roger Casement

Het verleden verloopt niet volgens vaste patronen. De Eerste Wereldoorlog werd pas zo genoemd nadat de tweede was uitgebroken. Daarvoor werd het de Grote Oorlog genoemd. In de ogen van de docent van het lesmateriaal kon je de Tweede Wereldoorlog, zeker na het vredesverdrag van Versailles, alvast, eventueel met kleine letters, alvast invullen in je agenda. De werkelijkheid is minder simpel al had de tekenaar van deze spotprent wel een heel voorspellende blik.


Will Dyson, Daily Herald, mei 1919

Op een pagina met deze spotprent maakt de schrijver, waarschijnlijk een leerling, dezelfde fout als de docent met wie dit artikel begon:

In the cartoon above, the child is crying because the child is the future generation (Class of 1940) that will fight in World War Two. This is the reaction to the Treaty of Versailles as represented by 'The Big Three' in the illustration because Versailles was ultimately the cause the Second World War and therefore not a successful peace settlement.

http://www.mtholyoke.edu/~rapte22p/classweb/interwarperiod/treatyofversailles.html 


David Low, The Star, 24 Jan 1921

De personen zijn Aristide Briand en David Lloyd George

Bron

Carey Cassius Orr in de Chicago Tribune

Op het notenboek staat: “eeuwig durende vrede”
Van links naar rechts staan: Japan, Engeland, Frankrijk, Italië en de V.S.

Duitsland en Oostenrijk-Hongarije hadden net de Eerste Wereldoorlog verloren. De geallieerden (minus Sovjet-Rusland, dat eerder al een vredesverdrag had gesloten) legden in het kasteel van Versailles de voorwaarden op aan de verliezende naties: verlies van grensgebieden, verbod op militaire uitrusting, herstelbetalingen, bezetting van industriegebieden, vervolging van oorlogsmisdadigers, oprichting van een Volkenbond.

Veel cartoons uit die tijd spotten met de hypocrisie van die onderhandelingen: de deelnemers zongen wel in koor dat ze 'eeuwige vrede' wilden verwezenlijken, maar hadden elk een reusachtige revolver in hun achterzak zitten. Dat eigenbelang was
• voor Japan expansie in Zuid-Oost-Azië (De Duitse schiereiland Shandong werd aan Japan overgedragen, en niet aan China, dat daarop de onderhandelingstafel verliet; Japan verliet ook bijna de onderhandelingen omdat het niet alle Duitse koloniale bezittingen in de Stille Oceaan kreeg);
• voor het Verenigd Koninkrijk het herstel van hun Britse Rijk (premier Lloyd eiste atronomische herstelbetalingen, en sloot nog geheime militaire en handelsverdragen);
• voor Frankrijk de uitbreiding van haar grondgebied tot aan de beter verdedigbare Rijn, zware herstelbetalingen en het uitschakelen van Duitse handelsconcurrentie;
• voor Italië ook zware herstelbetalingen en de uitbreiding van het grondgebied (Zuid-Tirol, hoewel ook zwaar ingezet werd op het Italiaans-Kroatische Fiume, waar een internationale troepenmacht werd ingezet om te bemiddelen tussen Italianen en Joegoslaven; Italië had gerekend op het hele Adriatische kustgebied èn de Duitse kolonies in Afrika en was ontevreden);
• voor de VS een echte verzoening, zodat ze zich snel konden terugtrekken uit Europa.

Echt éénstemmig was dat dus niet, ondanks de partituur en de goede bedoelingen van de dirigent. De figuren lijken helemaal niet op de delegatieleiders, zodat ze hun nationaliteit opgekleefd kregen. De dirigent zou Leon Bourgeois kunnen zijn, de eerste voorzitter van de Volkenbond in 1920 (en winnaar van de Nobelprijs voor de vrede in dat jaar) - zo is de spotprent meteen ook gedateerd.

This is a cartoon posted in the Chicago Tribune by Carey Orr in response to the Treaty of Versailles and more to the point America’s response to Wilson’s 14 points. It does a good job of illustrating that each party involved is gaining something while completely excluding the other side of the conflict, the Germans and Austria. I also enjoyed the idea of the U.S. being a part of it while not gaining anything. It shows Wilson as the conductor having these individuals singing his idea of what will be everlasting peace, the 14 points. To me it shows that the public is not convinced that the treaty is going to be one of peace. They see that only the allies are going to make gains from it and that they will use these gains as weapons, I mean they are guns for goodness sake