Steve Berry, Het geheim van Gent, Utrecht, De Fontein, 2022, 396 blz. - vertaling van The Omega Factor door Gert-Jan Kramer – ook als e-boek.
Kwam een Amerikaan naar Het Lam Gods
De Amerikaanse auteur Steve Berry (1955) schreef reeds een
hele reeks succesrijke thrillers, gekenmerkt door een mengeling
van historische feiten en fictie. Ze spelen zich meestal af op
twee en soms meer tijdniveaus. Ik heb het merendeel ervan
gelezen, maar dit is de eerste recensie voor Histoforum,
waarschijnlijk omdat zijn historische non-fictie wat te vaak
doorspekt is met ver gezochte fictie – de onbetwistbare vrijheid
van de romanschrijver. Net zoals bij de bestsellers van Dan
Brown die je hier eveneens tevergeefs zult zoeken.
Historische romans
Kwam een Amerikaan naar Het Lam Gods
Het Lam Gods. De gerestaureerde panelen in hun nieuwe opstelling
(Gent Sint-Baafs)
.
L’histoire est un roman qui a été, le roman est une
histoire qui aurait pu être. |
Proloog
Als historicus geloven wij niet zo heel erg in geheime genootschappen die vele honderden jaren overleefd hebben. Doch het onderwerp hier vormt geen storende onwaarschijnlijkheid.
Zeker in het geval van Van Eyck, Het Lam Gods en zijn al dan
niet handig verborgen geheimen. Kijk er de lange lijst boeken
van alle slag maar op na.
Een spannend verhaal dat zich afspeelt in Gent en gedeeltelijk
in katharenland en -tijd. Met centraal Het Lam Gods van de
gebroeders van Eyck. Sinds mijn studententijd in een vorige eeuw
een van mijn lievelingswerken van de schilder, samen met zijn
Huwelijk van Arnolfini in de Londense National Gallery .(1)
Onweerstaanbaar! Vooral omdat het dan nog eens gaat over De
Rechtvaardige Rechters, het in 1934 gestolen zijluik, waarvan nu
alleen de kopie te bezichtigen valt uit 1945.
Het wereldberoemde veelluik is in de loop der eeuwen dertien
keer verminkt, vernield, ontmanteld of gestolen, gered en weer
teruggevonden. (Zie film en boek
De Monuments Men (histoforum.net).
Waarom? Welke mysteries herbergt en verbergt het al die eeuwen
sinds de plaatsing in de Sint-Baafs in 1432?
Dit is niet het eerste verhaal over geheimen, verborgen in het
retabel, gehuld in mysteries.
Boekenkasten vol zijn er gedurende de decennia aan besteed, hele
bibliotheken, serieuze naslagwerken, romans, pure
sciencefiction, detectives en om de zoveel tijd artikelen in
tijdschriften en kranten over maar weer eens een veronderstelde
vindplaats van het verdwenen schilderij.
Het betekent meteen wel dat er in deze bespreking meer aandacht
gaat naar de realiteit van het onderwerp dan gebruikelijk, net
om zo nodig voor de lezer verwarring te vermijden tussen
romanfictie en die werkelijkheid.
Het kwatrijn (lijst centrale paneel)
Hubert van Eyck, de grootste schilder ooit, begon dit werk; zijn
broer Jan, die tweede in de schilderkunst was, voltooide deze
zware taak op vraag van Joos Vijd. Deze vertrouwt dit werk aan
uw goede zorgen toe op 6 mei 1432. Bewonder wat zij tot stand
hebben gebracht. |
Een roman als deze levert constant een probleem op voor de
recensent: je moet een behoorlijk idee brengen van de inhoud,
maar mag niet te veel onthullen van de plot om het leesplezier
niet te vergallen.
Wagen we een poging?
Op de eerste dag heb ik tot iets na middernacht al meteen de
helft van het boek gelezen, ditmaal omwille van het onderwerp.
Dat zegt al iets over de uitspraak ‘leest als een trein!’
Goed gedaan van Steve Berry, vooral voor een Amerikaans publiek,
kan ik me voorstellen.
Want een zeer vreemde ervaring: het begin lijkt wel ontleend aan
het stripverhaal De verloren Van Eyck van Studio Vandersteen
(2020): Jan van Eyck als een soort James Bond voor Filips de
Goede, achtervolgd, bij Vandersteen door een geheim genootschap
van hofdames; bij Berry door Moren, kloosterzusters en katharen
(een vondst). Hoe dat in elkaar zit kom je slechts geleidelijk
met stukjes en beetjes te weten,
Inhoud
De Pyreneeën. Het late voorjaar van 1428 |
Nick werkt als ‘veldagent’ voor CLIO, een weinig bekende
(fictieve) onderafdeling van de UNESCO. Zijn taak was het om de
vernieling van cultureel erfgoed tegen te gaan. Aan opdrachten
helaas geen gebrek.
Hij had een afspraak met een vroegere geliefde, Kelsey, die
betrokken was bij de restauratie van De Rechtvaardige Rechters,
het beruchte zijluik van Het Lam Gods, in 1934 gestolen en
vervangen door een kopie, waarop de schilder Jef Van der Veken
in 1945, na de geruchtmakende redding van het retabel uit een
zoutmijn door de
Monuments Men
(histoforum.net) een van de rechters het portret gegeven had van
de toenmalige koning Leopold III. (Dit om toekomstige betwisting
uit te sluiten. Tevergeefs, want er is enkele jaren geleden een
boek geschreven om te bewijzen dat het zijluik geen kopie is,
maar het origineel! Was dat misschien de inspiratie voor Steve
Berry?)
Negen jaar vroeger stonden hij en Kelsey op het punt te huwen,
toen zij de relatie verbrak … en tot zijn verbijstering in het
klooster trad!
Meteen komt hij vlak voor de geplande ontmoeting in een ware
storm terecht. Het gebouw waar zij werkt staat in lichterlaaie.
En zij is nog binnen. In gevecht met een figuur in het zwart.
Nick weet haar veilig naar buiten te krijgen. “Volg haar! Haal
mijn laptop terug.”
Het paneel is echter reddeloos verloren! Totaal verkoold!
“Vergaan tot as.” (Lezer, opgelet, dit is in de fictieve wereld
van de roman, gelukkig niet in de werkelijkheid.)
Hoofdstuk 2. Het verhaal verspringt naar Carcassonne, in het
zuiden van Frankrijk, dezelfde avond in mei. Waar Bernat de Foix
bezig is met een ritueel om een jonge man in te wijden tot
perfectus, volwaardig … kathaar.
Volgens zijn naar eigen weliswaar impliciete zeggen is Bernat
een afstammeling van de roemrijke graven van Foix. Hij blijkt
ook een mecenas, die met 100.000 euro heeft bijgedragen tot de
restauratie van De rechtvaardige rechters, het twaalfde en
laatste Paneel van het Lam Gods (2).
Hoofdstuk 3. Weer terug naar Gent en naar Nick, die in de
achtervolging gaat van de dief. Voor hij de laptop kan
recupereren wordt die echter doodgeschoten door de politie,
nadat hij de pc over een muur heeft geworpen. De ‘hij’ blijkt
een jonge vrouw te zijn. De computer is letterlijk in handen
gevallen van een andere vrouw. Zij vlucht in een boot over een
van de talrijke Gentse grachten. Nick roeit haar achterna. Tot
zijn stomme verbazing verdwijnt zij in een nonnenklooster waar
aan de ingang te lezen staat ‘Maagdenklooster Sint-Michiel.’
Religieuzen of niet, Nick dringt het klooster binnen en weet te
ontsnappen met de pc. Nadat hij een jonge erg strijdvaardige non
ermee buiten bewustzijn heeft geklopt.
Eén vraag komt vreemd genoeg niet op bij de hoofdpersonen:
waarom heeft een Zuid-Franse religieuze vrouwenorde al eeuwen
een klooster in Gent? En wat is de relatie met Het Lam Gods?
Waarom het zijluik van De rechtvaardige rechters door brand
vernietigen, net als de restauratie voltooid is, net voor het
luik wordt terug op zijn plaats gebracht aan het retabel?
De oplossing van het raadsel neemt in fragmenten de hele rest
van het verhaal in beslag.
Blijkt dat er zeer oude geheimen aan het licht kunnen komen.
Maar wat hebben die dan weer te maken met Jan van Eyck? Hertog
Filips de Goede? Jeanne d’Arc? Les Vautours (de Gieren)? Nonnen
die een zilveren ketting om de hals dragen met daarop de Franse
lelie?
‘Het klooster was specifiek in Gent opgericht om een reden.’
‘Het altaarstuk had altijd de grootste bedreiging gevormd.
Vandaar dat hun zorggemeenschap al ruim drie eeuwen in Gent was
gevestigd om waakzaam te blijven. Voor het geval dat.’
‘Die vervloekte Jan van Eyck, die Het Lam Gods met zijn vaardige
penseel en sluwe geest had gecreëerd…’
‘Gelukkig had in die zeshonderd jaar slechts een enkeling de
ware betekenis doorgrond. En nu het twaalfde paneel was
vernietigd, was de kans dat het nog eens gebeurde aanzienlijk
kleiner. Het origineel was verdwenen.’
Dan verwijst de auteur naar de website ‘Closer to Van Eyck’ met
de foto’s van de gerestaureerde luiken in zeer hoge resolutie en
naar de uitzendingen van de restauratie (in de reële wereld)
door Canvas, het Vlaamse Tweede Net.
Hoofdstuk 11. Vervolgens brengt hij een volledige beschrijving
van Het Lam, de schildertechniek van de gebroeders van Eyck met
olieverf plus de zeer bewogen geschiedenis van het retabel.
Hoofdstuk 38. Gaat in op de buitensporige proporties van de
Mariaverering, alsmaar toegenomen doorheen de eeuwen vanaf het
Concilie Van Nicea in 325.
Dit plaatste Maria als maagd naast God op de troon des hemels
als brug tussen hemel en aarde (zoals in Het Lam Gods). In de
loop der tijden ontstonden vijf dogma’s (geloofspunten die voor
katholieken gelden als onbetwijfelbare waarheden) tot bij paus
Pius XII (1950).
Is dit een zijsprong? De hele historische uitleg gebeurt bij
monde van de priores van de Maagden van Sint-Michiel. Zij
besluit het hoofdstuk met de woorden: “Maar stel nou, Kelsey,
dat Pius XII ernaast zat.”
Hoofdstuk 43. De geschiedenis van Maria na de kruisdood van haar
zoon vervolgt in dit hoofdstuk, met nieuwe spelers. Gerard
Vilamur de eerzuchtige aartsbisschop van Carcassonne krijgt naar
aanleiding van de gebeurtenissen bezoek van de Spaanse kardinaal
Hector Fuentes, een onfrisse figuur en eerste klas intrigant
Fuentes vermeldt een zeer oud evangelie, in het archief van het
Vaticaan ontdekt in 1934 (het jaar van de diefstal van De
rechtvaardige rechters. Toevallig?)
Het betreft een kopie uit de 5de eeuw van een oudere tekst: de
Getuigenis van Johannes, die het verdere leven van de Maagd na
de kruisdood van Jezus verhaalt. Op zoek ernaar hebben
kruisvaarders tijdens de vervolging van de katharen in 2004 het
hele dorp Las Illas na talloze folteringen uitgemoord. Dit
exemplaar is al die eeuwen in het Vaticaan bewaard. Het
origineel dat uit de eerste eeuw zou dateren, is later als
apocrief beschouwd (dit betekent: niet opgenomen in de officiële
erkende canon van het Nieuwe Testament). Dit origineel wordt
bewaard ergens in de buurt, bij Les Vautours (gieren). Fuentes
wil het kost wat kost vinden.
Hier moet ik een historisch geworden miskleun van de vertaler –
of de auteur- rechtzetten: Maria wordt door gelovigen van
diverse christelijke godsdiensten vereerd, niet aanbeden.
Christenen aanbidden alleen God. Wat maakt dat uit? Het verschil
tussen afgoderij en ketterij. Dus de brandstapel! Eertijds
(J.M.).
Op 8 december 1571 kondigde paus Pius V het dogma af van de
onbevlekte ontvangenis van Maria. Dit is andermaal geen toeval:
op 7 oktober van dat jaar wonnen de christenen de Slag bij
Lepanto, tegen de vloot van de Turken - zie Europa tegen de
Turken.4. Lepanto (1571).
De redding van het Westen? (histoforum.net)
Grote afbeeldingen van de slag zijn te vinden in heel Europa,
onder meer een hele muur in het Dogenpaleis Venetië (verboden te
fotograferen), en in de Wawelburcht in Krakow (Polen)! De
katholieken schreven de overwinning toe aan de tussenkomst van
Maria omwille van het bidden van de Rozenkrans door de gelovigen
in heel Europa. Na de slag stelde Pius V op 7 oktober een
feestdag in ter ere van Maria als dank voor de overwinning op de
Osmanen.
Sindsdien geldt de maand oktober als Rozenkransmaand, tot onze
dagen toe (J.M).
En waar vandaan de belangstelling in de roman voor Maria na de
dood van Christus?
De lange passage lijkt wel geïnspireerd op het schilderij Dood
van Maria door Hugo van der Goes ((ca. 1440 – 1482),of het
schilderijtje van Pieter Bruegel (1564) en de beter bekende
gravure ervan die zijn vriend, de geograaf Abraham Ortelius,
liet afdrukken en verspreiden in 1574.
Bruegel baseerde de voorstelling op hoofdstuk 115 van de Legenda
aurea (Gouden Legende) waarin Jacobus de Voragine een aantal
tradities over Maria-Tenhemelopneming uit de eerste eeuwen van
het christendom had samengevat. In de Bijbel zelf is Maria's
dood immers niet vermeld. De Legenda aurea is in het laatste
kwart van de 13de eeuw geredigeerd uit reeds bestaande, soms
heel oude Latijnse legenden door de Italiaanse dominicaan
Jacobus de Voragine (1228-1298), aartsbisschop van Genua. Het
bleef voor eeuwen een bestseller en inspiratiebron voor
verhalen, schilderijen, retabels en beeldhouwwerken, zoals ook
onder meer voor Het Lam Gods.
Het Huis van de Maagd Maria is een katholiek en islamitisch
heiligdom gesitueerd op de berg Koressos in de nabijheid van
Efeze, in modern Turkije.
Verschillende pausen hebben de plek bezocht, maar de
Rooms-Katholieke Kerk heeft nooit een officieel standpunt over
de authenticiteit van de plek uitgesproken.
Er zijn geen bewijzen dat Maria ooit in Efeze gewoond heeft. De
Bijbel zegt er niets over. Volgens een overlevering heeft Maria
haar laatste jaren in Efeze doorgebracht, samen met de apostel
Johannes. Ze zou op 59-jarige leeftijd zijn gestorven en,
volgens de katholieke leer, ten hemel zijn opgenomen.
Tegenwoordig is het een bedevaartsplaats voor zowel christenen
als moslims, omdat Maria ook vijf keer in de Koran genoemd
wordt.
Zoals wij bij ons bezoek in 1999 met genoegen ontdekten: in de
kapel staan een Bijbel en een Koran geopend naast elkaar op het
altaar. Buiten kunnen de gelovigen drinken van water uit een
wonderbare geneeskrachtige bron (J.M.).
Hier moet ik helaas stoppen om de afloop niet te verraden en zo
uw leesplezier te vergallen.
Tot bij het razend spannende einde!
Bespreking
Steve Berry werkt bijna steeds met twee tijdlijnen: heden en
verleden, zo nodig nog eens opgesplitst in kortere fragmenten.
Hier, net als in het slechts een maand eerder (mei 2022)
verschenen Het Warschau-protocol dat zich gedeeltelijk ook in
België afspeelt, namelijk in Brugge. Hij start dit laatste boek
met de diefstal van het Heilig Bloed. (Wijlen de succesauteur
Pieter Aspe zou zich hier duimen en vingers aflikken: hij begon
zijn carrière als conciërge en koster van de kapel!)
Dit combineert Berry met een mengeling van fictie en non-fictie,
diverse hoofdpersonen en afwisselende verhaallijnen op liefst
even afwisselende exotische locaties.
Elk van de talrijke korte hoofdstukken eindigt bij voorkeur op
een cliffhanger, een spannende situatie, die je bijna dwingt
verder te lezen.
Zo las ik dit boek een eerste maal uit in amper twee dagen
(gelukkig in toevallige vrije tijd).
De auteur heeft het niet zo erg begrepen op het Vaticaan. Dat
komt hier duidelijk tot uiting: een pedofiele priester die zijn
verantwoordelijkheid ontkent tegenover zijn zoon. Waarvoor hij
zwaar zal boeten.
Het wordt nog erger met de intro van twee gewetenloze
kerkvorsten, namelijk Gerard Vilamur aartsbisschop van
Carcassonne, eveneens een pedofiel, die alles overheeft om
kardinaal te worden en de Spaanse kardinaal Hector Fuentes, die
nu al op volle kracht intrigeert om paus te worden na de dood
van de huidige ziekelijke pontifex.
In hun gezelschap: vier dominicanen als gewapende
huurmoordenaars, snode schurken, waardige opvolgers van de
vroegere ketterjagers en de inquisitie. Zij behoren naar
analogie met de CIA en de Israëlische Mossad tot een strikt
geheim tak van hun orde, de ‘Punt van de speer.’
Dit laatste gaat me echt te ver. Zeker als ze Bernat de Foix
ontvoeren en onderwerpen aan waterboarding.
De gerestaureerde inscriptie achter de Maagd, die een rol speelt
in het boek. Zie artikel bij ‘Meer weten’.
Het Gentse Retabel is niet alleen een onsterfelijk hoogtepunt
van de schilderkunst, maar tevens als het ware een encyclopedie
van het middeleeuwse religieuze denken en wereldbeeld. We gaan
ervan uit dat de meeste lezers, zowel leerlingen als studenten
lerarenopleiding, op dit vlak in één generatie historische
analfabeten zijn geworden omdat zij het noodzakelijke
referentiekader missen. Er zijn heel wat goede naslagwerken
voorhanden. Het volgende vinden we persoonlijk erg bruikbaar:
Peter Schmidt, Het Lam Gods, Leuven, Davidsfonds, 1995².
Zijn ‘Verantwoording’ achteraan (die ik altijd snel lees) is
voortreffelijk, zeer actueel, internationaal en multimediaal:
hij heeft er zowat alles bijgehaald wat ik in een artikel over
de Monuments Men had opgezocht. Ook de geschiedenis van het
paneel is interessant voor niet-specialisten.
Wat hij met de gestolen Rechtvaardige Rechters doet is zeker
origineel, maar om te weten hoe hij de puzzelstukken bij elkaar
brengt en waarom de originele Engelse titel The Omega Factor
luidt, moet je zelf verder lezend ontdekken.
Vooral zijn commentaar op de betwiste uitspraak van pauselijk
legaat Amaury bij het uitmoorden van Béziers (hoofdstuk 4) kan
ik appreciëren. Het dagblad De Standaard heeft indertijd een
rechtzetting afkomstig van de befaamde Franse historica Régine
Pernoud, die al dateerde uit 1976) nooit gepubliceerd (3).
Steve Berry gaat er prat op dat hij alle locaties in zijn boeken
ook effectief bezoekt. Alles wat hij over Gent of Brugge vertelt
zou je uit een reisgids annex stadplan kunnen puren. Je voelt
echter dat hij ter plaatse heeft rondgelopen. Ik zie hem voor me
met een gids in Gent, terwijl hij foto’s neemt en alle
belangrijke details in een dictafoon inspreekt. Dat, plus de
historische realia, is net zo aantrekkelijk voor miljoenen
lezers, zeker als hij op plaatsen komt waar je zelf ooit was.
Schitterend opgesteld zal het veelluik na de restauratie nog
veel meer volk lokken. De mythe van Het Lam Gods zal blijven
groeien.
Je kunt er zeker van zijn dat vooral Amerikanen, op bezoek in
Brugge, als gevolg van dit boek een ‘omweg’ zullen maken naar
Gent en de Sint-Baafs!
Evaluatie & didactische tips
Hoe evalueer je dit? Vraag: Waarom is
Het Lam Gods een
meesterwerk van symbolisch realisme plus een encyclopedie van
het middeleeuwse religieuze denken en wereldbeeld? Motiveer met
max. 3 relevante argumenten/concrete voorbeelden uit het
retabel. Identificeer 5 heiligen/maagden naar keuze.
Een bron hiervoor is CLAES, J. e.a., Sanctus. Meer dan 500
heiligen herkennen, Leuven, Davidsfonds, 2002, 2de
druk.
Voorbeeld . Les over het Lam Gods.
Symbolisch realisme. Schilderijen interpreteren van Bouts, van
Eyck en hun tijdgenoten omvat steeds 3 lagen:
1. Waarneming van het afgebeelde: beschrijving, uiterlijke
kenmerken, techniek, textuur (vlak oppervlak, klodders verf in
dikke lagen?), compositielijnen, kleur, lichtinval…
2. Uitleg en achtergrondinformatie bij het afgebeelde
3. Uitleg over de symboliek achter het afgebeelde.
Op het onderste middenpaneel schrijden de heiligenscharen
diagonaalsgewijs naar het Lam. Onderaan rechts heb je een
heilige met kruinschering die een stapeltje stenen draagt in
zijn rode dalmatiek, het gewaad van de diaken. (Rood als symbool
van het martelaarschap). Die ken ik: St.-Stefanus, de eerste
martelaar en daarom gevierd de dag na Kerstmis, gestenigd
(vandaar de stenen). Naast hem staat een bisschop met mijter en
staf, die een tang met tong in de hand houdt. Vermoedelijk is
hem de tong met een tang uitgerukt. Maar wie is hij? In Sanctus
vind ik het antwoord. Onder ‘Tang met tong’ tref ik drie
heiligen: Lebuinus van Deventer, Livinus van Gent en Leodegard
van Autun. Op het Gentse Retabel zal dus naar alle
waarschijnlijkheid Livinus (Lieven, Livin) voorgesteld zijn,
Ierse bisschop, die in de 7de eeuw predikte in de Zuidelijke
Nederlanden. Gestorven ca. 657. Zijn tong werd uitgerukt met een
tang en aan de honden gegeven. Wordt gevierd op 12 november (p.
262). En hij blijkt daarbij een der patroonheiligen van Gent.
Achteraan rechts heb je een verzameling maagden met de palm van
het martelaarschap in de hand. Een van hen draagt een lammetje:
een verwijzing naar haar naam in het Latijn, Agnes. Die tweede
met haar toren is Sinte-Barbara, door Van Eyck nog eens
afzonderlijk afgebeeld op de schitterende tekening in het
Antwerpse Museum voor Schone Kunsten. Zij werd door haar
heidense vader in een toren opgesloten. Zij is onder andere de
patrones van de metselaars, timmerlui, klokkengieters,
beiaardiers, architecten, koks en gevangenen en van… de
mijnwerkers. Omdat de miniatuurtoren lijkt op een mijnlamp. Zij
is tevens de patrones van de brandweerlieden en van alle
'gevaarlijke' beroepen. Feestdag: 4 december (sinds 1969
geschrapt van de officiële kalender! Maar nog steeds gevierd
door mijnwerkers) (p. 264).
Op het uiterst rechtse buitenluik domineert een reusachtige man
in een rode mantel het hele toneel. Dat is St.-Christoffel,
patroon van de reizigers. De man naast hen, met een schelp op
zijn hoofddeksel is St.-Jacob (van de bedevaarten naar Santiago
de Compostela).
Meer over Santiago: Zie:
De Magdalenabasiliek te Vézelay en het
middeleeuwse wereldbeeld, p.17 e.v. Drie miljoen passen naar
Santiago.
Bijlagen
1.
Tweede fase afgerond van restauratie ‘Lam Gods’.
Wedergeboorte van het Lam.
(De Standaard 18.12. 2019. Volg ook de hyperlinks in dit
artikel.)
2.
Geheim opschrift Lam Gods blijkt eerbetoon aan broer. | De
Standaard
(De Standaard vrijdag 1 oktober 2021)
Meer weten
Helene Verougstraete and Wim Verbaal,
The Ghent Altarpiece and
the Inscription on the Cloths of Honour behind Mary and John the
Baptist, Ghent, Saint Bavo’s Cathedral, 2022, 44
pp.
Jona Lendering,
Mainzer Beobachter,
4 september 2021. Bezoek aan het gerestaureerde veelluik. Volg
ook de hyperlinks.
Robert M. Edsel, De Kunstbrigade: hoe de geallieerden de
Europese kunstschatten redden. The Monuments Men,
Houten/Antwerpen, Het Spectrum, 2010, 535 blz.
De gelijknamige film
The Monuments Men (2014) (histoforum.net) van en met George Clooney en Matt
Damon, Cate Blanchett e.a.is al eerder op deze site voorgesteld,
vooraleer we het boek konden lezen.
Noah Charney, Het Lam Gods, ’s werelds meest begeerde kunstwerk,
Amsterdam, Luitingh-Sijthoff, 2011, 366 blz.
Eerste hoofdstuk: De wolf en de lammeren – sluit aan bij
De
Monuments Men.
Geschiedenis van de lotgevallen van Het Lam Gods.
Harold Van de Perre, Van Eyck (2004), DVD, keuze uit
Frans-Engels-Duits-Nederlands:
Dl. 1, duur: 55’. Het mysterie schoonheid. Het Lam Gods.
Dl. 2, duur: 55’. Het mysterie schilderkunst. Madonna met
kanselier Rolin - Madonna met kanunnik Van der Paele – Het
echtpaar Arnolfini
Harold Van de Perre, Van Eyck. Het Lam Gods, Tielt, Lannoo,
1996, 160 blz. schitterende foto’s – voor de meertalige video:
link naar Het Lam Gods in WO II bij de film.
Van Eycks
“Het echtpaar Arnolfini" als informatiebron.
Joos de Rijcke, Buggenhout-Ecuador 1498-1998 Van Eyck
(telenet.be)
Kate Mosse, Het verloren labyrinth, Houten, Van Holkema &
Warendorf - Antwerpen, Unieboek, 2005, 528 blz. - Vertaling: Jan
Smit.
Kate Mosse (histoforum.net)
Opgelet: een aantal hyperlinks in deze recensie zijn reeds
verdwenen.
Het Lam Gods (histoforum.net).
Monaldi & Sorti,
Imprimatur, Amsterdam, Uitg. Cargo, 2003, 4de
druk, 606 blz.
X
Atto Melani, De geheimen van het conclaaf door Monaldi & Sorti,
Amsterdam, De Bezige Bij, 2005, 96 blz.
Van Buyten, Y. & W. Vanderzeypen, Katharen in Europa. Een reis
door het katharisme, Den Haag, Synthese, 2006, 238 blz.
Noten
1. Van Eycks "Het echtpaar Arnolfini" als informatiebron.
Joos de Rijcke, Buggenhout-Ecuador 1498-1998 Van Eyck
(telenet.be)
2. De heren van Foix speelden een belangrijke rol vanaf de
kruistochten. Gaston III de Foix, bijgenaamd Phoebus (Latijnse
naam voor Apollo, de Griekse zonnegod), graaf van Foix,
burggraaf van de Béarn en co-vorst van Andorra (1331-1391) is de
auteur van een zeer beroemd en rijkelijk met miniaturen
geïllustreerd manuscript over de kunst van het jagen, het Livre
de Chasse, dat nog eeuwen gekopieerd werd en al die tijd een
standaardwerk zou blijven. +Hun op een steile heuvel gelegen
stamslot, met imposante indrukwekkende versterkte torens, bleef
(gerestaureerd) bewaard in Foix.
3. Règine Pernoud, Pour en finir avec le Moyen Age, Paris,
Seuil, 1976, p. 13-14 – Afrekenen met de Middeleeuwen, Beveren,
Orion, 1981, p. 13.
Jos Martens 9 juni 2022