Schoelen hebben wel enkele karaktertrekken gemeen met fabrieken.Zo is er, niet alleen in fabrieken, maar ook op scholen sprake van massa-productie. Leerlingen zijn gegroepeerd in leeftijdsgroepen van zo'n dertig leerlingen (Schneider heeft het voor de VS over twintig (sic) leerlingen) en dat is allesbehalve een ideale situatie. Ook heeft het onderwijs wel iets van een lopende band. Alle leerlingen in een klas of jaarlaag volgen hetzelfde programma, waarin voor een eigen tempo, in principe, geen ruimte is. hetzelfde geldt voor eigen interesses van leerlingen. Dat is ongelukkig, omdat we uit psychologisch onderzoek weten dat juist de nieuwsgierigheid van leerlingen en een uitdaging op maat belangrijke katalysatoren in het leerproces zijn. In de derde plaats verlangen we van leerlingen in de meeste gevallen een uniform product en gebruiken we gestandaardiseerde toetsen. Hiermee doen we leerlingen te kort.

Dat leerlingen niet echt betrokken zijn bij het leren en het leren (mede daardoor) veelal te weinig diepgang heeft komt niet door het concept school, maar doordat tieners liever sociaal bezig zijn, liever chillen, dan leren en als het even kan hard werken liever vermijden, terwijl denken gewoon hard werken is. Bovendien, leerlingen zijn over het algemeen niet echt geïnteresseerd in wat wij willen dat ze leren. Dus, zo lang wij de leerlingen willen voorbereiden op wat de samenleving vraagt in plaats van toegeven aan hun interesses, zal er in het onderwijs veel gestuurd moeten worden in een richting die leerlingen zelf vaak liever niet willen opgaan.

Dit is zeker niet eenvoudig en het gebruik van nieuwe technologieën is voor de problemen in het onderwijs zeker geen panklare oplossing. Fantastisch onderwijs is dat wel. Onderwijs waarbij een leeromgeving gecreëerd wordt  waarin we vertrouwen in leerlingen uitspreken, waarin we interesse in en zorg en aandacht voor leerlingen hebben. Onderwijs ook waarin we leerlingen uitdagen, de verbinding zoeken met wat hen bezighoudt en met de echte wereld. Scholen die dit bieden zijn niet te vergelijken met fabrieken, maar eerder met tuinen. En mooie tuinen zijn niet zozeer het product van een modern ontwerp of van ondernemende vernieuwingsoperatie, maar van aandacht, toewijding en liefde. Het zijn complexe systemen die tijd en zorg vragen. In duizend verschillende bloemen, belonen zij ons met hun schoonheid.

Bron: https://www.washingtonpost.com/blogs/answer-sheet/wp/2015/10/10/american-schools-are-modeled-after-factories-and-treat-students-like-widgets-right-wrong/