Feedback geven, deel 2

 

Wie antwoordt zonder eerst te luisteren, handelt dwaas en maakt zichzelf belachelijk (Spreuken 18:13)

 

“Where am I going? (feedup) How am I going? (feedback) Where to next? (feedforward)
This is an excellent starting point: “I am an evaluator of my teaching. Who has learnt or not, about what, is it efficient, where to next... (John Hattie)
 

Word-versie

 

Wanneer geef je feedback?

 

Onderstaande feedbackboom geeft aan wanneer feedback gewenst is en wanneer je het beter nog even uit kunt stellen.

 

Zeven dingen om te onthouden over feedback

 

Op Leren zichtbaar maken staat een aardige poster in pdf formaat over zeven belangrijke zaken met betrekking tot feedback.

 

Is feedback zinvol bij geschiedenis?

 

Bij feedback gaat het om het overbruggen van de kloof tussen wat de leerling al beheerst en wat nog niet. Maar dit overbruggen kan alleen als duidelijk is wat de huidige situatie is en daarom wordt vaak gezegd dat feedback volgt op een summatieve beoordeling (Sluysmans e.a. 2013, 43). Bij geschiedenis zit daar een probleem, zeker als in de toetsen de nadruk sterk ligt op het toetsen van kennis van met name unieke concepten en begrippen. Bij geschiedenis kunnen daarom stappen gemaakt worden als er onderscheid gemaakt wordt tussen kennis van unieke en generieke concepten en begrippen, tussen kennis en vaardigheden en er gewerkt wordt met kernconcepten die in zoveel mogelijk modules aan de orde komen. Wat betreft deze kernconcepten gaat het meer om vaardigheden dan om kennis, al is kennis van het concept wel een voorwaarde. 

 

Tips voor effectieve feedback

 

*	Richt de feedback op de taak, niet op de leerling (bijv. Butler, 1987; Corbett & Anderson, 2001; Kluger & DeNisi, 1996; Narciss & Huth, 2004).
*	Geef uitgewerkte feedback waarbij het wat, hoe en waarom van een gegeven probleem beschreven wordt (bijv. Bangert-Drowns et al., 1991; Gilman, 1969; Mason & Bruning, 2001; Narciss & Huth, 2004; Shute, 2006).
*	Geef de feedback in overzichtelijke eenheden om cognitieve overbelasting te voorkomen (Bransford et al., 2000; Sweller et al., 1998).
*	Wees specifiek en helder in je feedback boodschap (bijv. Moreno, 2004; Williams, 1997).
*	Houdt de feedback zo eenvoudig mogelijk, maar niet te simpel (o.a. Kulhavy et al., 1985)
*	Reduceer onduidelijkheid tussen de prestatie en de leerdoelen (bijv. Ashford, Blatt, & VandeWalle, 2003; Bangert-Drowns et al., 1991).
*	Geef zuivere, objectieve feedback, geschreven of via de computer (zie Kluger & DeNisi, 1996).
*	Stimuleer een doel oriëntatie bij leerlingen door middel van feedback (Hoska, 1993).
*	Geef feedback nadat leerlingen hebben geprobeerd een antwoord of oplossing te geven (Bangert- Drowns et al., 1991).
*	Geef geen normatieve vergelijkingen (Kluger & DeNisi, 1996; Wiliam, 2007).
*	Wees terughoudend in het geven van algemene cijfers. De effectiviteit van feedback is gelegen in de inhoud van de opmerkingen (Butler, 1987; McColskey & Leary, 1985).
*	Geef geen feedback die het zelfvertrouwen van de leerling verlaagt (Kluger & DeNisi, 1996).
*	Maak beperkt gebruik van complimenten over de leerling zelf (Kluger & DeNisi, 1996; Butler, 1987).
*	Probeer te voorkomen dat de feedback mondeling gegeven wordt in verband met objectiviteit (Kluger & DeNisi, 1996).
*	Onderbreek de leerling niet met feedback als de leerling bezig is zijn antwoord te formuleren of een probleem op te lossen (Corno & Snow, 1986).
*	Zorg ervoor dat het gebruik van hints niet automatisch leidt tot het geven van het juiste antwoord (bijvoorbeeld, Aleven & Koedinger, 2000; Shute, Woltz, & Regian, 1989).
*	Overweeg alternatieve manieren om feedback te presenteren (bijv. akoestisch of visueel) (gebaseerd op Mayer & Moreno, 2004).
*	Beperk uitgebreide foutanalyses. Foutanalyses kosten zeer veel tijd, zijn zelden volledig en leveren relatief weinig op aan leerwaarde (Sleeman et al., 1989; VanLehn et al., 2005).
*	Geef feedback op het moment dat het het meest effectief is: - Directe feedback om fouten te corrigeren (Corbett & Anderson, 2001; Mason & Bruning, 2001) en bij moeilijke taken (Clariana, 1990; Knoblauch & Brannon, 1981) en bij retentie van procedurele en conceptuele kennis (Anderson et al., 2001; Azevedo & Bernard, 1995; Corbett & Anderson, 1989, 2001; Dihoff et al., 2003; Phye & Andre, 1989). - Vertraagde feedback voor een betere transfer van leren (bijv. Kulhavy et al.; Schroth, 1992), bij relatief eenvoudige taken (Clariana, 1990; Corno & Snow, 1986).
*	Pas de feedback aan het niveau van de leerlingen aan: - Overweeg bij hoog presterende leerlingen vertraagde feedback omdat zij een moeilijkere taak relatief eenvoudig kunnen vinden (zie Clariana, 1990; Gaynor, 1981; Roper, 1977). Zorg dat de feedback ondersteunend is (Vygotsky, 1987). Feedback ter verificatie is meestal al voldoende (Hanna, 1976). - Gebruik directe en sturende (corrigerende) feedback bij laag presterende leerlingen (zie Gaynor, 1981; Knoblauch & Brannon, 1981; Mason & Bruning, 2001; Moreno, 2004; Roper, 1977). Geef de feedback in stappen (scaffolding; bijv. Collins et al., 1989; Graesser et al., 2005) en gebruik het juiste antwoord en werk de feedback uit (bijv. Clariana, 1990; Hanna, 1976).
*	Geef specifieke feedback bij leerlingen met een lage leer oriëntatie of een hoge performance oriëntatie (Davis et al., 2005).

 

Weblecture

Dr. Desirée Joosten-ten Brinke geeft een weblecture over effectief feedback geven.

 

Verder lezen

Joosten-ten Brinke, D. en anderen (2014). Eigentijds toetsen en beoordelen. De opbrengst van vier jaar praktijkonderzoek. Tilburg: Fontys Lerarenopleiding Tilburg. Geraadpleegd van
http://portal.ou.nl/documents/36632113/36632167/Joosten-ten+Brinke+et+al_2014_praktijkpublicatie+vier+jaar+lectoraat.pdf  

Carless, D. (2006). Differing perceptions in the feedback process, Studies in Higher Education, 31 (2),
219-233.
Hattie, J. (2002). Teachers Make a Difference. What is the re­ search evidence? Auckland: The
University of Auckland.
Clarke, Shirley (2001) Unlocking Formative Assessment: Practical Strategies for Enhancing Pupils’
Learning in the Primary Classroom. Hodder Murray.
Dweck, Carol (2007) Mindset: The New Psychology of Success, Ballantine.
Gilbert, Thomas (1978) Human Competence. McGraw Hill.
Harvard Business School Press (2006)/ Giving Feedback.
Hattie, J. (2003). Teachers Make a Difference. What is the research evidence? Australian Council for Educational Re­ search Annual Conference on: Building Teacher Quality
Hattie, J., & Timperley, H. (2007). The power of feedback. Review of Educational Research, March 2007, 77(1), 81-112.
Hattie, J. (2009). The Power of Feedback. Auckland: Faculty of Education/University of Auckland.
Hattie, J. (2009). Visible Learning. New York: Routledge.
Hattie, John (2008) Visible Learning: A Synthesis of Over 800 Meta-Analyses Relating to Achievement, Routledge.
Kamphuis, E. en Vernooy, K (2011). Feedback geven. Een sterke leerkrachtvaardigheid. Basisschool management 07/211
Marzano, R; Pickering, D & Pollock J (2001) Classroom Instruction That Works: Research-Based
Strategies for Increasing Student Achievement, ASCD.
Mazur, Eric (1996) Peer Instruction: A User's Manual. Benjamin Cummings.
Nater, Sven & Gallimore R (2005) You Haven't Taught Until They Have Learned: John Wooden's
Teaching Principles and Practices. Fitness Info Tech.
Pollock, Jane (2012) Feedback: the hinge that joins teaching and learning, Corwin Press.

Spiller, D. (2012) Assessment: Feedback tot promote student learning. Geraadpleegd van

 http://www.waikato.ac.nz/tdu/pdf/booklets/7_AssessmentandFeedback.pdf
Wiggins, Grant (2010) “Time to Stop Bashing the Tests,” Educational Leadership March 2010 |
Volume 67 | Number 6
Wiggins, G. (2012) Seven Keys to Effective Feedback. In Educational Leadership, September 2012 |
Volume 70 | Number 1.
Wiggins, G. (1998) Educative Assessment, Jossey-Bass. http://2bejammed.org/2013/10/10/feedback-mli/

Feedback geven, deel 1