artikelen over geschiedenis didactiek
Een reis door tijd en ruimte in 100 voorwerpen (deel 1)
Neil MacGregor, A History of the World in 100
Objects, London, The British Museum/Penguin, 2010,
685 blz. - e-boekversie.
Een geschiedenis van de wereld in 100 voorwerpen,
Houten-Antwerpen, Spectrum, 2011,792 blz. – vertaling:
Conny & Jacinthe Sykora.
Waardering: Engelse digitale versie & Nederlandse
gedrukte versie: * * * * */5
Nederlandse digitale versie: **/5 wegens ontoereikende
kwaliteit van meer dan de helft van de illustraties!
Inhoud
Een reis door tijd en ruimte in 100 voorwerpen (deel 1)
In 2015 geleden kocht ik (na ergens een laaiend
positieve reactie) digitaal het boek van Neil MacGregor
‘A History of the World in 100 Objects’.
Een jaar later vond ik in de Provinciale Bibliotheek
Limburg, Een geschiedenis van de wereld in 100
voorwerpen (792 blz.). Een tijd later zag ik dat
het boek ook digitaal te koop is in het Nederlands.
Enkele weken tevoren was alleen de oorspronkelijk
Engelse uitgave te krijgen. Hier zal ik verder gaan met
de twee versies, Engels en Nederlands, want in de
Nederlandse vertaling staat niets over de website van
het British Museum, met haar zeer goede didactische
wenken en een podcast in heerlijk & toegankelijk Engels.
De auteur: Neil MacGregor (°1946) was tot einde 2015
directeur van het British Museum, van 1987 tot 2002
leidde hij de National Gallery, eveneens in Londen
Schatkamer van
culturen
Het British Museum in Londen is een van de grote
schatkamers van de mensheid, met een collectie van meer
dan 7 miljoen objecten uit meer dan 2 miljoen jaar
menselijke geschiedenis. Om een beetje zicht te krijgen
op alle tentoongestelde voorwerpen heb je al snel een
hele week nodig. En dan zwijgen we over de miljoenen
objecten in de depots. Enkele jaren geleden werd aan
Neil MacGregor, toenmalig directeur van deze
eerbiedwaardige instelling, gevraagd om honderd
voorwerpen uit de collectie te selecteren. Die moesten
samen de hele menselijke geschiedenis beslaan en liefst
gelijkmatig over de vier werelddelen verspreid liggen.
De vraag kwam van BBC Radio 4, wat de uitdaging meteen
nog groter maakte, want de luisteraar kon in principe
niet zien wat door MacGregor voorgesteld werd. Deze
'handicap' zette hij echter om in een troef van formaat.
Omdat hij rekening moest houden met de beperkingen van
het medium, was hij genoodzaakt de beschrijving
bijzonder raak en helder te formuleren, wat de
leesbaarheid enkel ten goede is gekomen.
Maar toch. Als er nu iets visueels bestaat, dan toch wel
voorwerpen in een museum! Hoe loste de BBC dit op? Door
duidelijk een werkelijk multimediale toer op te gaan.
Bij de uitzendingen hoorde een website, die op het
ogenblik dat dit geschreven wordt - december 2017- nog
in volle gebruik is. Een opluchting na negatieve
ervaringen met massa’s links naar befaamde nationale
bibliotheken en dito musea. Een bijzonder frustrerende
ervaring als blijkt dat meer dan de helft van je
verwijzingen spoorloos zijn in een artikel van slechts
enkele jaren oud!
Een andere troef vormt natuurlijk de onschatbare rijkdom
van de collectie. Met niet alleen wereldberoemde
voorbeelden als de standaard van Ur, de Steen van
Rosetta, de Schaakstukken van Lewis, de Rhinoceros van
Dürer en De grote golf van Hokusai, maar ook een aantal
fascinerende, minder bekende voorwerpen. We denken
spontaan aan het onwaarschijnlijk mooie Zwemmende
rendieren, een twintig cm groot beeldje, gesneden uit de
slagtand van een mammoet, gevonden in het Franse
Montastruc. Het dateert van rond 11.000 v.C., maar is
verbluffend in zijn beeldtaal en schoonheid.
Een ander voorwerp dat ons trof, was een bankbiljet uit
de Mingperiode. Het werd gedrukt op papier dat — op
keizerlijk bevel — uit de schors van moerbeibomen was
vervaardigd. Daarnaast verdienen de overige 93
voorwerpen meer dan gewone aandacht. Het boek eindigt
met een lamp op zonne-energie uit 2010. Velen zouden het
goedkope ding geen blik waardig gunnen, maar dit
voorwerp is voor een groot deel van de huidige
wereldbevolking buitengewoon ingrijpend.
In alle bijdragen komen telkens weer andere deskundigen
aan het woord. Zij geven kort toelichting vanuit het
eigen vakgebied. De Indische chef-kok Madhur Jaffrey
laat haar licht schijnen over een stamper uit
Papoea-Nieuw-Guinea, maar even goed passeren schrijver
Nick Hornby, activist/zanger Bob Geldof, cellist Yo-Yo
Ma en wereldreiziger Michael Palin de revue, naast
tientallen anderen. Het zorgt ervoor dat de toon
gevarieerd is en er vaak verrassende toetsen worden
gegeven aan bekende voorwerpen en situaties.
MacGregor haalde wereldfaam met zijn onwaarschijnlijke
bestseller. Het boek stond maandenlang op de eerste
plaats in de top 10 van non-fiction in Groot-Brittannië.
Daarna herhaalde hij zijn succesformule met Duitsland.
Biografie van een natie (Nederlands: 2015) en vooral met
Shakespeare’s Restless World (2011). De Nederlandse
vertaling,
Shakespeare’s rusteloze wereld. Een verrassende
geschiedenis in twintig voorwerpen (2016) is
besproken op Histoforum.
Ook hiervan kunnen de podcasts & beelden van de
voorwerpen
gedownload worden.
Dit is echt een boek om te hebben, een straffe aanrader.
Je kunt de goede korte artikelen smullen in partjes,
plezier voor weken gegarandeerd. Meer nog: de vrij
beknopte beschrijving van elk voorwerp geeft een
behoorlijke introductie en situering tegen de
cultuurhistorische achtergrond ervan. En nodigt tevens
uit tot meer, tot verdere exploratie, in teksten of
films. Dit geldt niet enkel voor volwassenen, maar maakt
de onderwerpen erg geschikt voor leerlingenwerk, zeker
als je de mogelijkheden op de bijbehorende website
gebruikt voor CLIL-lessen (In Nederland TTO) in het
Engels.
Het motiveert tevens de talrijke voetnoten bij dit
artikel.
Een tweede leven
Pas bij controle voor deze bijdrage ontdekte ik dat
(bijna) alle voorwerpen op Wikipedia besproken zijn en
dat na het verschijnen van het boek de uitzendingen een
tweede leven kregen op YouTube.
De reeks Masterpieces of the British Museum bevat 12
video’s van 15 minuten of 2x 15 minuten, bijvoorbeeld
over de Sutton Hoo Helmet en de Lewis Chessmen.
Verder tref je hier ook een massa films, zowel korte,
speciaal ontworpen voor onderwijs, als lange voor Open
Universiteit. Hierop komen wij bij de geselecteerde
voorwerpen nog terug.
In Nederland diende het digitale boek van Neil MacGregor
tot voorbeeld voor Gijs van der Ham,
De geschiedenis van Nederland in 100 voorwerpen (uit
het Rijksmuseum in Amsterdam, 2013), zoals de auteur
uitdrukkelijk vermeldt.
Tot verrassing van het British en MacGregor zelf, hield
het succes wereldwijd aan, ook na zijn pensionering. In
2016 deed een rondreizende tentoonstelling met de
voorwerpen van de uitzendingen Abu Dhabi aan, Australië
(Nationaal Museum in Canberra) en China (Nationaal
Museum en Sjanghai Museum), met een nieuwe stroom
filmpjes en langere documentaires op internet als
gevolg.
Digitale schatkamer
De British Museum – site bij de uitzendingen, is net
als het boek, ingedeeld in 20 thematische hoofdstukken,
min of meer chronologisch, elk met 5 voorwerpen.
Vooreerst zie je een mozaïekscherm met alle 100
voorwerpen. Als je hier op een voorwerp klikt, dan krijg
je het eerste object, een Egyptische mummie
voorgeschoteld. Of je kiest de optie ‘See all 100
objects’, dat geeft de volledige lijst als resultaat.
Lager op de openingspagina kun je op ‘theme’ (of op
‘gallery’= per geografische streek) sorteren, dan krijg
je de 20 hoofdstukken; Bij klikken op een van de
hoofdstukken, beland je meteen bij de 5 kunstvoorwerpen
van dat hoofdstuk. Daarop kun je een voor een klikken,
dan krijg je kort de geschreven uitleg, maar je kunt ook
de hele uitzending beluisteren onder muzikale
begeleiding. Alleen lukt dat wel op laptop, maar niet op
iPad, omdat je voor luisteren Flash nodig hebt, dat niet
voorhanden is op iPad. (Maar er is wel een afzonderlijke
app voor beschikbaar.) Het schitterende Engels is een
genot, ook als je vergelijkt met de mogelijkheid om in
het boek een geselecteerde passage te laten voorlezen
door een metalige computerstem!
Meer: de tekst van de uitzendingen kan gedownload
worden. Ideaal, zeker voor CLIL/TTTO (anderstalige)
lessen in het Engels. Er is zelfs een zeer uitvoerige
afdeling Resources for Schools voorhanden, waaruit
leerlingen (en leraren) een selectie krijgen van 13
voorwerpen, die stuk voor stuk voorgesteld zijn in korte
stukjes. Elk is dan nog eens vergezeld van Teacher’s
Resources, met wenken, lesplanning enz. Deze verdere
mogelijkheden heb ik niet geëxploreerd.
Boek
Introduction: Signals from the Past.
Het eigenlijke corpus van zijn boek laat MacGregor
voorafgaan door een uitvoerige, sterk filosofisch
getinte antropologische, historische en museologische
uiteenzetting. Buitengewoon interessant en noopt je tot
bezinning over de voorwerpen in de vitrine op een manier
zoals je vermoedelijk nooit eerder deed.
Zijn uitgangspunt: wat gebeurde in de geschiedenis
tegelijkertijd met wat? En waar? Natuurlijk Jacquetta
Hawkes deed het hem voor met Archeologisch Panorama en
Geoffrey Bibby op de meer bescheiden schaal van
opeenvolgende generaties met Vierduizend jaar geleden
(1).
Waarom lijkt een Olmeeks jaden beeldje uit Mexico als 2
druppels jaden tranen op een Chinees beeld? Er zitten
echter 2000 jaar tussen op de tijdschaal! En schijnen de
alleenstaande reuzenhoofden van dezelfde Olmeken niet
eveneens Chinese gezichten te weerspiegelen? Ben je
betoeterd, zeggen anderen dan weer, ze zijn duidelijk
Afrikaans van oorsprong.
Zowel Nigel Davies als Thor Heyerdahl haalden legio
multidisciplinaire voorbeelden aan waarvan zij aantonen
dat die ten onrechte worden beschouwd als bewijzen van
wederzijdse beïnvloeding (2). Hieraan besteedt hij niet
minder dan vijf hoofdstukken van zijn Introduction.
Telling history through things is what museums are for.
En het British Museum is al meer dan 250 jaar (sinds
1753) bezig met het verzamelen van voorwerpen uit de
hele wereld. In dit boek reizen we terug in de tijd en
rondom de globe - als in een tijdmachine. Het probeert
de geschiedenis van de wereld te vertellen op een wijze
zoals nog nooit eerder is ondernomen, namelijk vanuit
100 museumvoorwerpen.
Sommige van die voorwerpen reflecteren bekende data en
feiten, andere niet. De Steen van Rosetta (voorwerp 33)
om een algemeen bekend voorbeeld te nemen, is belangrijk
voor de geschiedenis van de Egyptologie, maar
documenteert tevens de strijd tussen het Verenigd
Koninkrijk en het Napoleontische Frankrijk in Egypte
(3). Er is zoveel mogelijk gekozen voor objecten die
diverse verhalen vertellen, eerder dan dat ze getuigen
over een enkele gebeurtenis.
Vele voorwerpen stellen het probleem van wederzijdse
misverstanden. En dan nog: het zijn de overwinnaars die
de geschiedenis schrijven, zeker wanneer het alleen de
overwinnaars waren die konden schrijven in contacten met
‘primitieve’ schriftloze culturen. Aan de verliezende
zijde resten hen wier gemeenschappen werden veroverd of
vernietigd alleen de voorwerpen om hun versie van hun
verhalen te vertellen.
De Caribische Taino, de Australische Aboriginals, de
Afrikanen van Benin en de Inca’s - voor hun ‘helft’ van
de conversatie moeten we eerder de voorwerpen lezen,
niet alleen de overgeleverde teksten (4). De
uiteindelijke doelstelling van het museum, het project
en dit boek blijft: een stem geven aan de stemlozen.
Een onderneming als het British Museum is een typische
vrucht van de Verlichting. Weinigen weten dat het ook
elders gebeurde. Keizer Qianlong, een tijdgenoot van de
Engelse koning George III (koning:1760-1820) verzamelde
antieke voorwerpen en liet een encyclopedie schrijven,
veel uitvoeriger dan de gelijktijdige Franse
Encyclopédie van Diderot en d’Alembert (5).
Shelley’s antwoord op Ramses II -zijn Ozymandias- zegt
ons niets over het vervaardigen van het standbeeld in
het oude Egypte, maar alles over de 19de -eeuwse
fascinatie voor de vergankelijkheid van imperia. En is
dus een eigenzinnige invulling van het aloude vanitas-
(ijdelheids-) motief (6).
Tegenwoordig wordt de rol van musea vaak in heftige
bewoordingen betwist. Egypte en Griekenland –om slechts
twee voorbeelden te noemen- eisen dat stukken van wat
zij ‘roofkunst’ noemen terugkeren naar hun land van
herkomst. Maar wat zou er van de sublieme Assyrische
muurreliëfs van Assurbanipal (669 – 627 v.Chr.) zijn
overgebleven als ze niet veilig in het British bewaard
werden, maar in Ninive waren gebleven, in 2015
overgeleverd aan de onbegrijpelijke vernielzucht van
islamistische barbaren uit onze 21ste eeuw? (J.M.)
Natuurlijk is de collectie onvolledig. Alles hangt af
van wat bewaard bleef. Uit de prehistorie zijn dat haast
uitsluitend stenen voorwerpen. De Egyptische en
Peruviaanse mummies -met van de laatste het fabelachtige
Paracastextiel- hebben hun overleven uitsluitend te
danken aan het extreem droge klimaat in de Egyptische en
Peruviaanse woestijn (7).
Onder meer scherven blauw-wit porselein bewijzen
regelmatige handelscontacten tussen China, Indonesië,
Oost-Afrika…
Door de regelmatige moessonwinden was de Indische Oceaan
een enorm meer dat culturen toeliet te communiceren
gedurende millennia, net zoals dat het geval was met de
Middellandse Zee! En dat betreft uiteraard niet alleen
handelsgoederen, maar ook ideeën
(8).
Natuurlijk blijft de keuze beperkt. Maar waarover hij
kuis zwijgt: sinds het integreren van het etnologische
Museum of Mankind in het British wordt slechts een
fractie van die collectie tentoongesteld; de rest zit
verborgen in het depot!
Een selectie van de
voorwerpen
Zoals gezegd: de wereldgeschiedenis wordt
vertegenwoordigd door 100 voorwerpen, in 20
hoofdstukken, die elk 5 objecten voorstellen uit
verschillende min of meer synchrone culturen.
1. Making us human 2,000,000 - 9000 BC 2. After the Ice Age: food and sex 9000 - 3500 BC 3. The First Cities and States 4000 - 2000 BC 4. The Beginning of Science and Literature 1500 - 700 BC 5. Old World, New Powers 1100 - 300 BC 6. The World in the Age of Confucius 500 - 300 BC. 7. Empire Builders 300 BC - AD 1 8. Ancient Pleasures, Modern Spice AD 1 - 600 9. The Rise of World Faiths AD 100 - 600 10. The Silk Road and Beyond AD 400 - 700 11. Inside the Palace: Secrets At Court AD 700 - 900 12. Pilgrims, Raiders and Traders AD 800 - 1300 13. Status Symbols AD 1100 - 1500 14. Meeting the Gods AD 1200 - 1500 15. The Threshold of the Modern World AD 1375 - 1550 16. The First Global Economy AD 1450 - 1650 17. Tolerance and Intolerance AD 1550 - 1700 18. Exploration, Exploitation and Enlightenment AD 1680 - 1820 19. Mass Production, Mass Persuasion AD 1780 - 1914 20. The World of our Making AD 1914 - 2010 |
MacGregor start met de mummie van Hornedjitef, waarmee hij eigenlijk het vooropgezette tijdskader doorbreekt, want de man leefde in het Egypte van de 3de eeuw V.C. Dit doet hij omdat hij bij zijn eerste bezoek als kind, net als de meeste bezoekers, gefascineerd was door de Egyptische collectie en voornamelijk door de mummies.
Voorwerp 47. Sutton Hoo Helmet. (Anglo-Saxon helmet, 600-650 AD)
“One of the most exciting discoveries in British archaeology was made in de summer of 1939.”
Leerstof: 3de jaar voortgezet onderwijs, Vroege middeleeuwen – of Vrije ruimte in (Vlaanderen) 5de en 6de jaar.
Laat mij zijn voorbeeld volgen en eveneens starten, niet bij het chronologische begin , maar met Deel 10, voorwerp 47: de helm van Sutton Hoo. Het verslag van de opgravingen van het scheepsgraf bij Sutton Hoo in het boek van Henry Garnet, Speurders met de spade was mijn eerste serieuze kennismaking met de archeologie (9). Bij mijn eerste bezoek aan het British zocht ik de zaal met de vondsten op. En bij een later bezoek, toen de restauratie van de voorwerpen voltooid was, maakte ik een reeks dia’s, die ik sindsdien jaarlijks in mijn lessen gebruikte.
Wereldpolitiek bepaalde in de zomer van 1939 bv hoe Sutton Hoo was opgegraven en hoe de vondsten werden geïnterpreteerd. Op 1 september viel Hitler Polen binnen en op 3 september verklaarde Groot-Brittannië Duitsland de oorlog. Daardoor viel ‘de grootste archeologische ontdekking van de eeuw in dit land’ tussen de plooien van de geschiedenis, en dat voor lange tijd
De grafheuvel vertoonde een merkwaardige asymmetrische vorm. Er was
al eerder ongewenst bezoek geweest, zoals afgeleid kon worden uit een achtergelaten drinkkruik. Omstreeks 1600, de tijd van Shakespeare, groeven plunderaars een verticale schacht vanaf het hoogste punt van de heuvel (10). Ze vonden niets van waarde. De tumulus bleek een scheepsgraf te bevatten, iets wat tot dan toe alleen uit de latere Vikingtijd en Scandinavië bekend was. De vorstelijke grafheer rustte in een houten grafkamer, die in de loop der eeuwen was vergaan en ingestort. Hierdoor lagen de grafvondsten aan de westkant in het laagste gedeelte, wat de rovers op het verkeerde spoor had gezet. Gelukkig. Veel van de meegegeven voorwerpen waren door de instorting erg beschadigd.
Zo is het grafschip gevonden in 1939. Het houtwerk was
volledig vergaan, maar de ijzeren spijkers en de sporen
van de spanten of ribben waren nog zichtbaar. De
spijkers zaten nog op hun plaats. Het schip was een
grote roeiboot zonder dek of mast, 27 m lang en
overnaads gebouwd. Ze vertoonde sporen van gebruik,
slijtage en reparatie. Men vond de dollen voor 38
roeiriemen. De resten lieten toe een reconstructie op
ware grootte te bouwen.
(Overnaads is een bouwwijze van een scheepsromp, waarbij
de planken - ook wel huidgangen genoemd - elkaar
overlappen. De bovenste gang overlapt de eronder
liggende, zoals bij dakpannen, waarbij de gangen aan
elkaar geklonken zijn met spijkers.)
Vikingschip met
overnaadse huidgangen.
Nog voor de reiniging en de tijdrovende restauraties
sloegen de vondsten de experts met verbazing.
Er lagen tientallen gouden Frankische munten, keizerlijk
tafelzilver en zilveren schalen uit Constantinopel
gemerkt met het zegel van keizer Anastasius I (keizer:
491-518), sieraden afkomstig uit Indië of Sri Lanka,
wapens en wapenrusting vergezeld van bewerkelijke gouden
juwelen en munten. Alleen al de gouden gordelband van de
overledene woog bijna een halve kilogram. En dan de
beroemde helm, in meer dan honderd fragmenten
verpletterd…
Niets vergelijkbaars was ooit gevonden in Angelsaksisch
Engeland.
Het scheepsgraf met zijn schatten wijzigde sterk onze
opvattingen over de Dark Ages (de eeuwen na de
verdwijning van de Romeinse legioenen in 410 n.Chr. en
de daaropvolgende ineenstorting van de Romeinse
cultuur). En die wijziging was in mijn studietijd
beslist nog niet doorgedrongen tot de schoolboeken
geschiedenis en de latere cursussen aan de universiteit
– archeologie stond toen vreemd genoeg nog niet op
programma (J.M).
De juwelen waren van Scandinavische of Gallische
herkomst. Maar de andere vondsten wezen tevens op
internationale contacten tussen Scandinavië en landen
ver weg, ten oosten van de Middellandse Zee.
Het noopte tot herdenken van de Angelsaksers, maar ook
van Brittannië. De geschiedenis ervan maakte deel van
een eerder niet bevroed geografisch wijder Europees
verhaal met contacten, handel en migratiestromen die
zich uitstrekken over een periode van duizenden jaren.
‘De geschiedenis van Brittannië, verteld door deze
objecten is evenzeer een geschiedenis, van het land, van
een eiland, verbonden met Europa, maar zelfs met
Azië’(p.306).
Eén raadsel bleef. Onopgelost. Wie had hier een
scheepsgraf gekregen? Een lichaam is niet gevonden. Was
het totaal verdwenen wegens de zure condities in de
bodem? (Een analoge situatie: in 1983 groeven we in het
Franse Département de la Creuze een vroeg - Keltische
grafheuvel op (ca. 450 v. Chr.). Van het lichaam van de
begraven vorst (?) bleef slechts een licht verkleurde
schaduw in de bodem over; van een bij hem begraven
(geofferd?) meisje was alleen een stuk onderarm bewaard,
omwille van haar talrijke groen geworden koperen
armbandjes. (J.M.) )
Of betrof het hier een cenotaaf (leeg graf)? Was de
overleden heerser misschien reeds christen en daarom
elders begraven? Of was hij gesneuveld tijdens een
zeeslag?
Waarschijnlijk was de overledene Raedwald, koning van de
Oost-Angelen, die heerste ca. 620, vernoemd door Beda
Venerabilis (11) in zijn Historia ecclesiastica gentis
Anglorum (Kerkgeschiedenis van het Angelsaksische volk).
Maar zekerheid is er tot op heden nog steeds niet.
Beowulf:
Het scheepsgraf en zijn schatten hadden nog een ander,
onverwacht literair gevolg. Ze leken zo weggeslopen uit
de Beowulf, het Angelsaksische epos vol poëzie en
strijd, kort na Sutton Hoo gecomponeerd (12). Dit bleek
hetzelfde literaire gehalte te bezitten als analoge
scènes in de Ilias (bv. over het schild van Achilles dat
door Hephaistos de god van het vuur, voor hem was
gesmeed enz. enz.).
‘Zij legden hem terneer, de geliefde heerser
en leidsman, in de schoot van het schip
bij de mast. Zij plaatsten daar bovendien
kostbaarheden zonder tal, schatten van verre afkomstig.
Nimmer hoorde ik van een schip prachtiger getooid
met sieraden en wapentuig’ (9).
De ijzeren helm, beslagen met vergulde tinnen platen.
Gevonden in ruim 100 fragmenten. Links na zes maanden
restauratie; rechtsgetrouwe replica, vervaardigd door de
hedendaagse wapensmeden van de Londense Tower.
Beurs met gestileerde menselijke figuren, abstracte
fabeldierendieren en vlechtwerkmotieven. Hier werden 40
gouden Merovingische Frankische munten gevonden,
gedateerd tussen 613-629 n.C.
Replica van de helm met gezichtsbescherming: details met
geabstraheerde dierenfiguren en vlechtwerk, zoals in
andere juwelen en handschriften als het Book of Kells.
Merk de opwaartse vogel (of gevleugelde draak?) in snor
en wenkbrauwen, die een tweekoppige slang bijt. De slang
vormt de helmkam, met de tweede kop aan de achterzijde
boven het met scharnieren en klinknageltjes vastgezette
nekstuk. De wenkbrauwen zelf zijn gestileerde
everzwijnen. Onderaan vlechtwerkmotieven. Bovenaan
gehoornde godenfiguren en (aan de zijkanten) een steeds
herhaald strijdtafereel, waarbij een ruiter een krijger
onder de hoeven van zijn paard vertrappelt.
Het gerestaureerde schild uit met leer overtrokken
lindehout.
Een van de twee gouden schoudergespen in typische
Merovingische cloisonné-techniek (cellensmeltwerk): op
een gouden ondergrond zijn gouden vakjes gelast, die
gevuld werden met glaspasta of halfedelstenen.
De twee helften worden gesloten met een gouden staafje
doorheen de scharnieren.
Riemgesp met vlechtwerkmotief.
Weetjes
In het kielzog van het succes van A History of the World
kwam er een paar jaar later een reeks Masterpieces of
the British Museum, met bv. 2 films van elk 15 minuten
over de Sutton Hoo ship burial, met historische
filmbeelden van de opgravingen uit 1939 en de
restauraties van de vondsten, plus commentaren van
betrokken experts. (Had ik nog nooit eerder gezien.) De
hele reeks lijkt me interessanter (denk ik) voor
leerkrachten, studenten lerarenopleiding of
geïnteresseerde leken, minder voor klasgebruik.
Sinds Sutton Hoo zijn nog een drietal soortgelijke
helmen gevonden in Scandinavische scheepsgraven.
Doch vooral Sutton Hoo heeft navolging gevonden. Liever
gezegd: de gerestaureerde replica van de helm, zoals hij
vervaardigd is door de wapensmeden van de Londense Tower
en zoals hij nu naast het origineel rust in het British
Museum (en zoals ik jaren geleden voor mijn zonen kocht
in de museumshop in karton om te knippen en te lijmen).
Bernard Cornwell gebruikte hem als omslagfoto van De
Winterkoning het eerste deel van de lijvige trilogie
De
kronieken van de krijgsheren. Een sage van
koning Arthur, 1997 (Engels: 1995) - wat mij verleidde
om de reeks te kopen. Gelukkig haalde de inhoud het
niveau van de kaft.
En prof. Jozef Janssens volgde zijn voorbeeld met Koning
Artur in meervoud. De mythe ontrafeld, Leuven,
Davidsfonds, 2017, 256 blz.
In feite, zegt Janssens is de helm een anachronisme. Hij
motiveert zijn keuze als volgt: “Vooral het drakenkopje
boven op de helm doet me aan Artur denken; hij zette
immers – zo schrijft zijn eerste biograaf – een gouden
helm op zijn hoofd waarop de afbeelding van een draak
was aangebracht…” (p. 10).
Tips voor didactische verwerking (CLIL/TTO)
Nota: onderstaande tips kunnen toegepast bij alle
voorwerpen.
Voorkennis activeren: brainstormen; in mindmap?-
afhankelijk van wat al gezien is.
- Bij elk voorwerp: lokalisatie – kaarten meestal op
Wikipedia te vinden.
- Tijd: 620 – 630. Wat gebeurde elders gelijktijdig?
- Engeland: na aftocht van de Romeinen (410) – invasies
van Saksen enz.
- Merovingers: Dagobert I, St.-Elooi – Pepijn van Landen
- Byzantijnse Rijk:Aya Sophia - na Justinianus, keizer:
Heraclius
- Opkomst van de islam; Mohammed, tijdgenoot van Sutton
Hoo
- China: Tang-dynastie; zijderoute.
- Mexico: Teotihuacan.
Werkvorm: groepswerk, kleine groepjes (2 à 3 leerlingen)
Leermiddelen: internet, beamer, laptop
Werkwijze: diverse mogelijkheden:
- podcast van de uitzending laten beluisteren;
- afdrukken van bijbehorende transcriptie en bewerken
(bv. verwijzing naar vorig voorwerp schrappen in de
inleiding ervan) - ingekort aan klas bezorgen.
Alternatief: de bijbehorende tekst uit het boek
bezorgen;
- zoeken van bijkomende informatie/illustraties: bij dit
voorbeeld heb ik zelf een groot deel van het
opzoekingswerk gedaan als test; alle illustraties op één
na komen uit Wikipedia.
- Presentatie in plenum:
- intro door leden van het werkgroepje;
- PowerPoint met illustraties.
Klasgenoten vragen laten stellen.
Evaluatievragen: zelf opstellen door werkgroepje/ door
klas laten formuleren: “Welke vragen zou je hierover
stellen op toets als je een intelligente leraar/lerares
was?”
Nota: goede vragen van leerlingen heb ik altijd
weerhouden, al dan niet wat bijgewerkt.
Bijlage:
transcript van de uitzending.
Voorwerp 48. Moche Warrior Pot. A.D. 100-700
We blijven in hetzelfde Deel 10, en wel bij het volgende
voorwerp in de schijnwerpers.
‘In Peru liet een haast volkomen vergeten volk aan de
geschiedenis niet enkel een gezicht, zoals de helm van
Sutton Hoo, maar een volledig driedimensionaal portret
van een krijger. Van deze kleine sculptuur in aardewerk
-van de kleding en de wapens, van de wijze waarop het
was vervaardigd en begraven- kunnen we beginnen met de
reconstructie van de bouwstenen van een verloren
civilisatie. Deze cultuur kon onmogelijk enig contact
hebben gehad met de culturen die bloeiden in Europa en
Azië omstreeks dezelfde tijd - maar verbazend genoeg
toont ze een groot aantal overeenkomsten ermee.
De geschiedenis is vriendelijk geweest tegenover slechts
enkele Amerikaanse culturen. De Azteken en de Inca’s
hebben hun plaats verworven in het collectieve geheugen,
doch slechts weinigen onder ons weten waar de Moche
thuishoren.’ (p. 307) En dan nog. Bij zeer velen blijft
verwarring: ze scheren Azteken en Inca’s over dezelfde
kam en plaatsen beide culturen geografisch in hetzelfde
land (J.M.)
‘2000 jaar geleden bouwden de Moche misschien wel uit
wat de eerste echte staat was in heel Zuid-Amerika. Hun
civilisatie bloeide in de smalle woestijnstrook tussen
de Pacifische Oceaan en het Andesgebergte gedurende meer
dan 800 jaar -ruwweg van de expansie van Rome omstreeks
200 v. Chr. tot de islamitische veroveringen ca. 650 n.
Chr. De Moche kenden geen schrift. Hun geschiedenis is
toegankelijk via de archeologie en het aardewerk.’ (p.
308 - 309) Terecht kan men zeggen: “De taal van de
Mochica’s is hun aardewerk.”
Moche stijgbeugelkruik. Rietboot in visvorm. Aardewerk,
100 v.C. - 600 n.C. (Inca Peru 1990:87).
Vitrine met de typerende Moche stijgbeugelvazen,
Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis,
Brussel.(Eigen foto)
Twee Moche-portretvazen.
De Heer van Sipán
Sipán is een dorp in de Noord-Peruaanse regio
Lambayeque, gelegen op ongeveer 35 kilometer ten
zuidoosten van de stad Chiclayo, in het gebied Huaca
Rajada.
Nabij het dorp zijn in 1987 archeologische opgravingen
verricht onder leiding van de Peruviaanse antropoloog
Walter Alva, die een aantal graven uit de
Mochecultuur wist bloot te leggen. De belangrijkste
vondst was de graftombe van ‘El Señor de Sipán’ (de Heer
van Sipán, vermoedelijk een priester-koning uit de 3de
eeuw). Omdat het hoofdgraf intact werd aangetroffen en
niet is geplunderd door dieven, wordt deze opgraving
gezien als een van de belangrijkste archeologische
opgravingen van de laatste decennia. Op de plek werd een
schat aangetroffen van Moche-juwelen, maskers en
kunstvoorwerpen.
De ‘Heer van Sipan’. Het graf, met de geofferde
dienaren.
De ‘Heer van Sipan’. Reconstructie op basis van de
grafvondsten.
Uit de opgravingen is afgeleid dat Sipán een van de twee
belangrijkste plaatsen vormde, van waaruit de Mochica
hun cultuur over het gebied verbreidden. Sipán was
waarschijnlijk een belangrijke stad tussen 100 en 700 na
Chr.
Aan de opgravingen en de hele Moche-cultuur was in 2000
een omvangrijke tentoonstelling gewijd in Bonn. Dit
hoofdstukje uit MacGregors boek is een typisch voorbeeld
waarin je een goede, doch veel te beknopte introductie
krijgt in een voor de meesten van ons totaal onbekende
cultuur, maar dat tevens uitnodigt tot verdere
exploratie.
Toch blijft het me wat teleurstellend: niets over de
organisatie in rivierdal- of oasegemeenschappen, de
aquaducten die de Romeinse in de schaduw stellen qua
lengte, het vernuftige systeem van verlaagde velden of
de ‘dauwvangers’ om de extreme droogte te overleven;
niets over de nog steeds gebruikte rieten boten op zee
en zeker niets over het erotische aardewerk (waarover je
op het hele internet tot mijn verbazing nauwelijks wat
vindt).
Nochtans hebben de seksuele gewoonten van de Moche bijna
hun volledige ondergang veroorzaakt: die waren gericht
op bevolkingscontrole in de oases. De katholieke
priesters waren daarover zo ontsteld dat ze Sodom en
Gomorra erin zagen en de inquisitie erop af stuurden.
Meer dan 90% van de kustbewoners (opvolgers van de
Moche) moest eraan geloven. Toen was er geen
geboortebeperking meer nodig: het zou duren tot na W.O.
II voor het bevolkingsaantal zich wat hersteld had.
Een echte verklaring voor de kleine erotische potten is
nooit gevonden: zij werden ook in de graven van kinderen
geplaatst. (J.M.)
Als je op Google ‘Lord of Sipan’ ingeeft, tref je
verscheidene vrij uitvoerige artikelen en een massa
foto’s. Op YouTube staan enkele korte en langere
videofilms (in het Engels) die je al een heel eind op
pad kunnen helpen en waarbij je in sommige gevallen de
Engelse ondertitels al dan niet kunt opzetten.
Gouden hoofdje en oorplug uit het graf van de ‘Heer van
Sipán’.
Didactische tips: zie bij Sutton Hoo Helmet – analoge
uitwerking. Hier zou ik benevens het transcript en de
podcast (met eventueel gebruik van bovenstaande
illustraties) ook een van de kortere films op YouTube
laten gebruiken. De leerlingen moeten dan vooraf een
keuze maken uit het filmaanbod dat ook een aantal
langere films bevat, met zeer diverse kwaliteit van
beeld en inhoud.
Krijgsgevangene (Inca Peru).
Erotisch aardewerk (Gold aus dem Alten Peru) Fellatio
(von Hagen)
Verder lezen
Inca - Peru. 3000 jaar geschiedenis, Brussel, Kon. Musea
voor Kunst en Geschiedenis, 1990, 2 delen, 503 en 312
blz.
Gold aus dem Alten Peru. Die Königsgräber von Sipán,
Tentoonstellingscatalogus, Bonn, Kunst- und
Ausstellungshalle der Bundesrepublik Deutschland, 2000.
von Hagen, V., Het raadsel der verdwenen koninkrijken
van Peru, Den Haag, Kruseman, 1967.
NOTEN
1. Hawkes, Jacquetta, Archeologisch panorama. Wat
gebeurde er tegelijkertijd in de wereld van 35.000
v.C.-500 n.C., Amerongen, Gaade, 1977, 255 blz.
Bibby, Geoffrey, Vierduizend jaar geleden. Het leven van
2000-1000 v. Chr., Amsterdam, Meulenhoff, 1980, 368 blz.
2. Davies, Nigel., Amerika voor de komst van Columbus.
Oorsprong en ontwikkeling van de oudamerikaanse
culturen, Baarn, Meulenhoff, 1976.
Heyerdahl, Thor, Tussen de continenten, Baarn, De
Boekerij, 1975. Zie ook Thor Heyderdahl (1914-2002).
De Kon-Tiki man.
Van bij het ontstaan van de amerikanistiek, ca. 1850,
overheersen twee elkaar bestrijdende strekkingen het
wetenschappelijk debat: isolationisme versus
diffusionisme. De eerste richting gaat uit van het
volstrekt unieke en zelfstandige karakter van de
Amerikaanse culturen, die tot stand gekomen zouden zijn
zonder invloed van buitenaf. De tweede neemt aan dat een
aantal buiten-Amerikaanse beschavingen het ontstaan en
de ontwikkeling van de Amerikaanse culturen hebben
beïnvloed. Egyptenaren, Feniciërs, de 'Verdwenen Stammen
Israëls', de Indiërs en Japanners passeerden om de beurt
of gelijktijdig de revue.
3. De steen werd in 1799 toevallig opgegraven nabij het
Egyptische dorpje Rosetta, tijdens het opwerpen van
Franse versterkingen. Bij de Franse overgave in 1801
eisten de Britten de steen uitdrukkelijk op, waarna hij
reeds in 1802 in het British Museum belandde. De jonge
Fransman J.F. Champollion zou dankzij de drietalige
tekst op een kopie van de steen de start geven voor de
ontcijfering van de hiërogliefen in 1822.
4. Uitzonderlijk slechts zijn de verhalen van de
overwonnenen bewaard, zie : G. Baudot, G. & Tz. Todorov,
Récits aztèques de la Conquête, Parijs, Seuil, 1983.
Besproken in
De Quinox achterna. Monumenten en astronomier.
5. Over Qianlong : zie
Waldseemüller en de geboorte van ‘America’, dl. 2, 2.20
Mentale ommekeer.
6. Ozymandias is de titel van twee beroemd geworden
gedichten in de Engelse taal. De naam is een Griekse
versie van "User-maat-re Setep-en-re", (Sterk is de Maät
van Re, Uitverkorene van Re) een der namen van Ramses II
de Grote, farao van de 19e dynastie – de naam is
eveneens ingegrift op de beroemde obelisk in Parijs,
Place de la Concorde.
De Oudgriekse transliteratie is bekend door een tekst
van Diodorus Siculus in diens onvolledig bewaarde
Bibliotheca historica waarin de inscriptie op een
standbeeld gegeven wordt als "Koning der Koningen ben
ik, Osymandias. Wanneer iemand zou weten hoe machtig ik
ben en waar ik ben, laat hem dan een van mijn werken
overtreffen."
Ozymandias is vooral bekend als de titel van een gedicht
van de Britse dichter Percy Bysshe Shelley. Het sonnet
werd in 1818 gepubliceerd en wordt als een meesterwerk
beschouwd vanwege de uitzonderlijke kwaliteit en de
virtuoze dictie. Veel later zou het gedicht de
inspiratie vormen voor het sublieme
Kleingoderij (1995) van Terry Pratchett plus een
aflevering van de detective-reeks Endeavour,over de
jonge Morse, die zich in Oxford afspeelt, evenals de
Morse-reeks,
Nog even verder: in Lewis, die andere vervolgreeks op
Morse, speelt de van Oxford weggejaagde student Shelley
(1792-1822) de hoofdrol achter de schermen. (Jaargang 2,
aflevering 1, 2007). Bij een reeks moorden in Oxford nog
wel. Terloops vernemen we dat zijn tweede vrouw Mary de
beroemde gothic novel Frankenstein. The Modern
Prometheus schreef (op 19-jarige leeftijd, in 1816).
I met a traveller from an antique land
Who said: `Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them, on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,
And wrinkled lip, and sneer of cold command,
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed.
And on the pedestal these words appear --
"My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye Mighty, and despair!"
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare
The lone and level sands stretch far away.'
Percy Bysshe Shelley (1792-1822)
Vertaling
Ik sprak een reiziger, afkomstig uit een heel oud land,
Die zei: ‘Twee enorme en romploze benen van steen
Staan in de woestijn. Naast hen, op het zand,
Ligt half verzonken een verbrijzeld gelaat, wiens
wenkbrauwen
En geplooide lippen en hatelijke commandomond
Vertellen dat de beeldhouwer scherp de hartstochten zag
Die, gekerfd in deze levenloze dingen, de hand
overleefden
Die hen bespotte en het hart dat hen voedde.
En op de sokkel verschijnen deze woorden:
“Mijn naam is Ozymandias, koning der koningen:
Zie mijn werken, gij machtshebbers, en wanhoop!”
Van die kolossale ruïne, strekt eindeloos
De eenzame en ononderbroken vlakte van het zand zich
uit.’
Vertaling: Rob Hartmans
7. Zie onder veel meer: De Bock, E. (red.), De erfenis
van de Inca's. Zonen van de Zon & Dochters van de Maan,
Rotterdam, Museum voor Volkenkunde, 1992, 252 blz.
8.
Een maritieme wereldgeschiedenis: Cuyvers, L.,
Tienduizend jaar varen, Leuven, Davidsfonds, 2003 &
idem, De ontdekking van het Oosten, Tielt, Lannoo, 2005
+ DVD (4delige tv-reeks).
Waldseemüller en de geboorte van ‘America’, dl. 1 & 2.
De Bisschop, Nicola, De Chinese verleiding.
Frankopan, Peter, De zijderoutes. Een nieuwe
wereldgeschiedenis, Houten –Antwerpen, Het Spectrum,
2016, 750 blz. – ook als e-boek
De Bisschop, Nicole,
De Chinese verleiding. Chinese exportkunt van de
zestiende tot de negentiende eeuw.
Tentoonstellingspublicatie, Gent, St. – Pietersabdij,
2009, 351 blz.. Met lesbrief.
Whitfield, S. (red.), De zijderoute. Een reis door leven
en dood. Tentoonstellingspublicatie, Brussel, Koninkl.
Musea voor Kunst en Geschiedenis, 2009, 206 blz.
9. Garnet, H., Speurders met de spade,
Amsterdam/Brussel, Elsevier, 1965, p. 170-181
10 Aan Shakespeare en zijn tijd wijdde MacGregor een
soortgelijk, zeer leesbaar boek :
Shakespeare’s Restless World (2011).
11. Beda Venerabilis ("de Eerbiedwaardige” (672 of 673 ‒
735), Angelsaksische monnik, bijbelgeleerde,
geschiedschrijver en heilige. De viering van zijn feest:
25 mei.
12. Beowulf. Oud-Engels episch gedicht in allitererende
verzen (= stafrijmen), vermoedelijk uit de 10de eeuw,
speelt zich af in Denemarken en Zuid-Zweden. Er bleef
slechts één versie bewaard, nu in de British Library. In
2006 is er een film over gemaakt: Beowulf en Grendel.
Jos Martens, december 2017
Zie ook: Deel 2