Recensies van boeken over de geschiedenis van China.
Geschiedenis van China
In de loop der jaren schreef Jef Abbeel een groot aantal recensies van boeken over de geschiedenis van China. Op deze pagina vindt u een overzicht.
Inhoud
- Recensies over China
- Geschiedenis van China 1
- Geschiedenis van China 2
- Geschiedenis van China 3
- Geschiedenis van China 4
- Geschiedenis van China 5
- Geschiedenis van China 6
- Geschiedenis van China 7
- Geschiedenis van China 8
- Geschiedenis van China 9
- Geschiedenis van China 10
- Geschiedenis van China 11
- Geschiedenis van China 12
- Geschiedenis van China 13
- Geschiedenis van China 14
- Geschiedenis van China 15
- Geschiedenis van China 16
- Geschiedenis van China 17
- Geschiedenis van China 18
- Geschiedenis van China 19
- Geschiedenis van China 20
- Geschiedenis van China 21
- Geschiedenis van China 22
- Geschiedenis van China 23
- Geschiedenis van China 24
- Geschiedenis van China 25
- Geschiedenis van China 26
- Geschiedenis van China 27
- Geschiedenis van China 28
- Geschiedenis van China 29
- Geschiedenis van China 30
- Geschiedenis van China 31
- Geschiedenis van China 32
Chai Ling
Chai(achternaam) Ling(voornaam), °1966, was in 1989 één van de toonaangevende
leiders van de studentenopstand tegen DengXiaoping. Na de onderdrukking door het
leger, dook ze onder en vluchtte via Hongkong en Frankrijk naar de VSA. Daar
werd ze met open armen ontvangen, studeerde ze in Princeton en Harvard , trouwde
met een succesvol zakenman en werd ze moeder van 3 kinderen. Pas in 2011
schreef ze haar levensverhaal vanuit een christelijke inspiratie. Dit gaat over
het harde en armoedige leven in China, zeker op het platteland, de grote macht
en de indoctrinatie van de CCP, het zeer competitieve onderwijssysteem. Ling
haalt de absolute top en is jarenlang de “nummer-één-student” van China. Ze mag
naar de universiteit van Beida in Beijing, opgericht in 1898 door een
Amerikaans missionaris en de meest competitieve van het land. Ling wil
natuurkunde studeren, maar ze wordt geplaatst bij geologie. Een jongen die nog
meer punten heeft gehaald, mag fysica gaan studeren. Na twee jaar mag ze naar
psychologie.
Na de rampzalige Culturele Revolutie, zijn de jaren ’80 een
verademing. Op Beida krijgt men de eerste lezingen over
make-up, shampoo, dans etc. Maar jongens en meisjes mogen niet
samen op de kamer, oudere dames controleren de toegang en
sluiten de deuren goed op tijd. Voorbehoedsmiddelen zijn er niet
en over seks praten is taboe. Wanneer Ling toch zwanger raakt
van haar eerste vriend Qing, wordt er abortus uitgevoerd, zonder
verdoving. Ze is ook de schande van haar familie. En de
universiteit mag het niet weten, want anders wordt ze
definitief weggestuurd. Een jaar later wordt ze een tweede keer
zwanger van dezelfde Qing. Het wordt weer abortus, maar deze
keer vertelt ze het niet meer aan haar vader. Vanaf 1987
beginnen de studentendemonstraties. Eén van de leiders is Feng.
Ling wordt op hem verliefd en sluit zich aan bij de opstand.
Daardoor komt er een breuk met haar vader. Feng en Ling trouwen
in 1988, wanneer blijkt dat zij zwanger is van hem. Het wordt
weer abortus, deze keer omdat ze geen geboortetoestemming heeft
en pas 22 is in plaats van 25.
Op haar 23° verjaardag (15 april 1989) sterft de
hervormingsgezinde Hu Yaobang. Deng had hem in 1987 gedegradeerd
wegens zijn sympathie voor de studenten. Zijn dood vormt de
aanleiding tot de studentenrevolte. Zij eisen vrije studie- en
beroepskeuze, afschaffing van hun dossiers bij de CCP, politieke
hervormingen, meer vrijheden. De politie grijpt herhaaldelijk
hardhandig in. Bij de begrafenisplechtigheid ter ere van Hu is
het Tiananmenplein volgestroomd met studenten, die afscheid
willen nemen van “hun” leider, hoewel dit verboden is. De
regering neemt alles en iedereen op met infrarood camera’s. Voor
het eerst sinds 40 jaar worden weer studentencomités gekozen op
de universiteiten van Beijing. Er wordt meer gestaakt en betoogd
dan les gevolgd. De CCP neemt het besluit om krachtdadig in te
grijpen. Op 15 mei 1989 komt Gorbatsjov op bezoek. De dag
voordien zijn Ling en 3100 andere studenten een hongerstaking
begonnen op het Plein van de Hemelse Vrede, in de ijzige kou.
Maar de regering verwelkomt Gorbatsjov niet op het Plein, maar
op de luchthaven, zodat hij de hongerstakers niet ziet. Onder
leiding van Ling wordt het Plein omgevormd tot een permanent
hoofdkwartier van stakers en betogers. Er ontstaat al snel een
probleem : geld voor de aankoop van brood en water voor
ondertussen 50.000 studenten. En deze groep wordt elke dag
groter.
Op 4 juni om 2 u ’s nachts grijpt het leger in met tanks. Ling
hoopt dat de soldaten zullen overlopen naar de studenten, wat ze
uiteraard niet doen. De studenten moeten het plein verlaten. De
tanks richten een ravage aan. Ze achtervolgen de studenten tot
op de campus van Beida. Ling vertelt niet hoeveel doden er
vallen. Zij kan met trein en bus ontsnappen naar de Chinese
Zuidzee en daar onderduiken bij een gezin. Op 13 juni verschijnt
op tv een lijst met foto’s van de meest gezochte misdadigers.
Ling en haar vriend Feng staan erbij. Een paar maanden later
bereiken zij Hongkong. Daar laat ze haar gezicht een beetje
veranderen en trekt ze van de ene naar de andere schuilplaats.
Met Franse paspoorten en de hulp van een Franse diplomaat
ontsnappen zij en haar vriend naar Parijs. Een journaliste die
de ontsnapping gemerkt heeft, publiceert er een artikel over in
een Hongkongse krant. Na tien maanden onderduiken, weet de
Chinese overheid dus hoe ze ontsnapt zijn. In Frankrijk wordt
Feng verliefd op een ander meisje en laat hij Ling in de steek,
na bijna twee jaar huwelijk.
Vanuit Parijs vliegt ze naar New York. In zeven Amerikaanse
steden mag ze verslag uitbrengen van het Tiananmen drama,
precies een jaar na de gebeurtenissen. Ze heeft er zelfs een
gesprek met vicepresident Dan Quayle. Dan vliegt ze terug naar
Parijs, waar ze ontdekt dat ze opnieuw zwanger is. Nu van Feng.
Deze stelt voor om de baby op te voeden, samen met zijn nieuwe
vriendin. Maar ook deze keer opteert Ling voor een abortus. Dan
wordt ze uitgenodigd op een conferentie in Oslo, waar ze kennis
maakt met ex-president Jimmy Carter, die zij pas daar leert
kennen. Vaclav Havel is er ook en nodigt haar uit naar Praag. Ze
heeft geluk: ze krijgt een beurs voor Princeton om politicologie
en internationale betrekkingen te studeren. Ze zegt er niet bij
of haar kennis van het Engels daarvoor al voldoende is. Via de
telefoon verneemt ze van haar jongere zus dat haar moeder en
haar oma op korte tijd gestorven zijn. Ze heeft het haar bewust
niet eerder meegedeeld om te vermijden dat ze zou afkomen en
opgepakt zou worden. Tijdens haar studie kan ze er nog van alles
bij doen : werken voor Edward Kennedy, een ontvangst bij Bill
Clinton in Het Witte Huis, een bezoek aan Taiwan.
In 1993 studeert ze af. Bij het zoeken naar werk in Boston
speelt haar revolutionair verleden voor het eerst in haar nadeel
: enkele bedrijven die zaken doen met China, nemen haar niet in
dienst. Maar ze vind een job. Ze slaagt er schijnbaar moeiteloos
in om haar broer, zus, zwager en vader te laten overkomen. Haar
zus kan er als arts aan de slag. Na drie jaar werken, krijgt
Ling in 1996 een beurs van Harvard. Daar leert ze haar nieuwe
man Bob kennen. Bij hem vindt ze eindelijk het geluk en krijgt
ze drie kinderen. Ze blijft politiek actief in de Chinese
Democratische Beweging, een Amerikaanse pressiegroep. Haar
Chinese verleden blijft altijd een rol spelen in haar leven en
in haar activiteiten. Ze wordt een zeer overtuigd christen en
start in 2010 een actie op tegen gedwongen abortussen en tegen
de éénkindpolitiek van China. Het boek eindigt met haar inzet
voor christelijke doelen. Het verhaal van Ling is vaak heel
emotioneel, soms langdradig en te gedetailleerd, er staan te
veel kunstmatige dialoogjes in. Het mist structuur en ook een
chronologische tabel met de voornaamste gebeurtenissen in China
van de laatste 50 jaar. Het is niet evident om die historische
gebeurtenissen te reconstrueren aan de hand van dit boek.
Daarvoor mist het concrete informatie en cijfermateriaal.
De gevoelige lezer komt wel aan zijn of haar trekken. Ling
vertelt heel openhartig over haar liefdes, abortussen, de
relatie met haar vader en moeder, de paternalistische structuren
in China. Het is opmerkelijk hoe zij en andere Chinese leiders
moeiteloos in Amerika binnen komen, er met open armen ontvangen
worden, een appartement en een studiebeurs krijgen en hun
familie kunnen laten overkomen. Ling wordt zelfs drie keer
genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Het verwondert me
ook dat de Chinese overheid haar familie niet meer lastig
gevallen heeft, dat ze het telefoonverkeer met Ling toegelaten
heeft en dat ze een uitreisvisum gegeven heeft aan heel haar
familie.
Referentie:
Chai Ling, Het kleine meisje van het grote plein. Uitgeverij The
House of Books, Vianen / Antwerpen, 2012. 399 p.; noten. ISBN
978 90 443 3179 0; € 18,95.
Jef Abbeel, februari 2012.